Donderdag 18 augustus

Na de hevige regen van vannacht is het vanmorgen weer droog en schijnt de zon weer. We hebben wel geluk dat de regen steeds 's nachts is. Om 8.45 uur van de camping af met een inmiddels weer redelijk gedroogde tent. We rijden naar de 12 km verderop gelegen kloof Julma Ölkky. Zagen we gisteravond de eerste rendieren van deze vakantie (in het wild), vanmorgen zagen we er, onderweg naar Julma Ölkky een met kalf voor ons op de weg lopen. Acht geleden zijn we hier met een bootje doorgevaren, nu maken we de wandeling door de kloof en vinden we er de gelijknamige cache.





We hobbelen de weg weer terug naar de doorgaande weg en zien meerdere rendieren waarvan een met een nog wit kalf. We rijden via een binnenweg via Poussu naar de de E5 richting Kuusamo. Vlak voor Kuusamo vinden een cache bij een gedenkteken/kapel. We rijden door en doen boodschappen (nieuw USB kabeltje voor gps) in Kuusamo en gaan eten bij de ABC, weer een complete maaltijd: soep vooraf, hoofdgerecht, melk erbij en koffie na voor € 8.90 p.p. Het valt ons, als melkdrinkers, op dat er hier in Finland ook veel melk gedronken wordt bij de maaltijd. Waar we gisteravond zaten hadden we geen bereik met de telefoon, dus we lezen nu hier even onze berichten en zijn weer op de hoogte. Zaten we de vorige keer in de ABC toen Marloes en Wilco belden, nu zitten we aan tafel en belt nog even Mark dat hij naar Lowlands vertrekt. We gaan verder en rijden via Rukajärvi (Ruka kennen we al) en Käylä naar Oulanka National Park. Het is zonnig en 19 graden met veel wind. We doen bij de afslag naar Käylä een cache bij een mooi plekje met stroomversnellingen. Het, boven Kuusamo gelegen, Nationaal Park Oulanka heeft op ons indertijd veel indruk gemaakt, vandaar dat we daar weer heen willen. Dit park bestrijkt een groot gebied van afgelegen hoogland waar de machtige rivier de Oulankajoki doorheen stroomt die, via diepe kloven, uitmondt in de Russische Witte Zee. Hier doorheen loopt ook de Karhunkierrros-route, bekend als de berenroute, maar de kans dat je hier een beer tegenkomt is wel héél érg klein. We rijden via een gravelroad de 12 km naar het bezoekercentrum en ruim een km verder ligt de Caping Oulanka waar we ons aanmelden en de tent opzetten (€ 12,-). Het is een natuurterrein, de toiletten zijn droogtoiletten, maar het is hier wel heel erg schoon, zoals bijna overal in Finland, zeker in het noorden. Er is een prachtige keuken bij. We gaan dan terug naar het bezoekerscentrum, omdat we niet weten hoe laat die sluit gaan we daar eerst kijken, info halen én een ijsje kopen. We gaan daarna terug naar de camping. Onderweg ziet Herman een vogel langs de kant van de weg, stopt en pakt de vogel op, het blijkt een jonge koperwiek te zijn die hij in de struiken zet. Terug op de camping gaan we eten en daarna aan de wandel. We lopen de Rytisuo Nature Trail, een prachtige wandeling waarbij we onderweg ook nog eens 2 caches vinden en twee Taigagaaien zagen (vogels). Om half negen zijn we terug bij de tent en gaan we nog even lekker zitten met een glaasje, de koffie slaan we maar over. N 66 22.375 E 029 17.780

Vrijdag 19 augustus

Vanmorgen eerst de camping nog eennacht bijgeboekt, we willen hier vandaag gaan lopen en morgen pas weer verder rijden. We gaan eerst bij het bezoekerscentrum een stukje lopen om de stroomversnelling te zien, daarna rijden we verder naar het ongeveer 10 km verderop gelegen Juuma. Bij Juuma begint de Pieni Karhunkierros oftewel de Kleine Berenroute, een prachtige wandeling die ons langs meertjes voert en boven langs de kloof, langs stroomversnellingen, we passeren 3 keer een hangbrug en we moeten ontelbare trappen op en af. We hebben een trap geteld en dat waren 250 treden naar beneden, daarna volgden nog velen! Het was een erg pittige wandeling met veel niveau verschillen, in de beschrijving stond ook voor de gevorderde wandelaar, wel dat zijn we nu in ieder geval. We hebben er rekening mee gehouden dat we er lang over zouden doen en hebben water en fruit mee voor onderweg. Tijdens de route hebben we ook nog 6 caches gedaan die niet allemaal even gemakkelijk te pakken waren.
Rond de middag belden Marloes en Wilco via skype, vanuit Cambodja, net toen we bovenaan de kloof waren en voordat we de 250 treden af moesten (wisten we toen nog niet). Om half 11 hebben we onze eerste cache gelogd en waren we net op pad, om 16.05 de laatste gelogd en om half 5 waren we terug bij de auto, moe maar erg blij dat we deze mooie wandeling gedaan hebben, het was super! We hadden maar 15 km op de teller staan maar het voelde wel meer. Het weer zat ons ook mee vandaag, er was voor de hele dag regen voorspeld, maar hoewel het vanmorgen nog erg koud was, werd het vandaag max. 17 graden en hebben we zo'n beetje de hele dag zon gehad en geen drup regen. Eenmaal terug op de camping zijn we eerst gaan douchen en daarna eten gemaakt en een handwasje gedaan. Daarna nog even internetten en dan vroeg de tent in, we worden rozig…

Zaterdag 20 augustus
Vanmorgen om half negen vertrokken vanaf ons mooie stille plekje midden in het bos. We hebben lekker ontbeten buiten bij 10 graden, maar windstil waardoor het niet zo koud aanvoelde. We rijden naar het noorden, de cache-/wandeling aan de noordkant van het park zouden we wel willen doen, maar vanaf de parkeerplaats zijn de trappen al te zien en het is verstandiger om even rustiger aan te doen, aangezien de knie van Eugeni sinds gisteren al weer flink dik is. Bij Salla doen we een cache bij een vakantiepark waaraan je kunt zien dat het hier ook een wintersport gebied is. De andere cache doen we bij het 'museum of war and reconctruction'. De zon schijnt inmiddels en de temperatuur loopt op naar 12,5 graad om 10.15 uur. Een aantal Finnen draagt nu al muts en handschoenen. We vervolgen onze weg naar Kemijärvi en nemen onderweg een kijkje bij een gedenkteken voor de oorlogswinter 39-40. Het is hier erg rustig op de weg en de enige buitenlanders die we hier zien, zijn Russen. Bij Joutsijärvi bekijken we de bunker die behoorde tot de Salpa Linie, hij is open en er is een heus museumpje binnenin, niet te geloven! We kwamen hier eigenlijk voor de cache die buiten ligt, weer een bijzonder plekje om te bekijken.





We rijden Kemijärvi binnen via een brug met aan beide zijden een mooi wijds uitzicht op het grote Kemijärvimeer met in de verte wat heuvels/kleine bergen. Het stadje doet wat eenvoudig aan, afgezien van de omliggende natuur is de kerk hier waarschijnlijk nog het meest bezienswaardig. Het geeft je het gevoel alsof de mensen het hier wat minder goed hebben dan in andere delen van Finland. We gaan in dit stadje tanken, boodschappen doen en weer lekker eten bij de ABC. Het is steeds eerst even kijken wat het buffet vandaag te bieden heeft. We verlaten Kemijärvi en rijden via de 944 naar Pirttikoski en Rovaniemi. We moeten vandaag al 2 keer de poolcirkel gepasseerd zijn, maar op de wegen die wij gehad hebben stond het nergens aangegeven in tegenstelling tot het circus wat het tegenwoordig bij Rovaniemi is. Toen wij in 1981 voor het eerst in Rovaniemi kwamen was het een rustig stadje. We hebben er op toen op een campinkje gestaan vlakbij de poolcirkel waar bleek dat we, door de vele steenslag, een gat in de benzinetank van de camper hadden én onze rem kapot was. Het is toen in Rovaniemi vakkundig gemaakt. Toen wij in 2003 weer in de stad waren herkenden we er niets meer, de stad is veel groter geworden en er is een vreselijk toeristencircus omtrent de Kerstman. Het enige grappige hier is dat je er kerstkaartjes kunt kopen en kunt posten, die dan rond de kerstdagen bezorgd wordt.
Bij Luusua nemen we even een zijweg voor een cache en daar zien we boven het Kemijärvi bij de stuw Seitakorva zes visarenden, zes raven en tientallen bonte kraaien. Met 17 graden en volop zon is het inmiddels aangenaam weer geworden. We rijden voor Rovaniemi nog naar Somoson Kirkko, het staat als iets bezienswaardigs aangegeven op de kaart en er ligt een cache. We slaan de gravelroad in die naar het kerkje leidt en na een paar km komen we er aan bij een bordje dat erheen verwijst. We parkeren de auto en lopen de loopplanken over het bos in, als we er bijna zijn horen we een vreemd geluid, we kijken allebei om en zeggen: “is dat onze auto, zo hebben we hem toch niet neergezet”. We waren langs de neus van de auto weggelopen en nu keken we tegen de achterkant van de auto aan. We rennen terug en zien dat de auto aan de andere kant van de weg met de neus in de greppel staat. De voorwielen hangen vrij van de grond en de achterwielen hebben amper grip. We krijgen hem er zelf niet meer uit en er komt nu niemand langs op deze rustige weg.
We besluiten de weg terug te lopen, op zoek naar een huis om hulp te vragen. Als we een paar honderd meter gelopen hebben komt er een auto aan, we houden die aan en vragen de vrouw om hulp. Ze rijdt met ons mee en ondertussen komt er een tweede auto aan, ook die vrouw wil proberen te helpen. Herman maakt de sleepkabel vast en ze probeert de auto eruit te trekken, maar haar auto is niet sterk genoeg. Inmiddels komt er een derde auto aan en de man komt eruit, loopt om onze auto heen (spreekt alleen Fins), hij overziet het probleem en begint te bellen naar mensen of er iemand in de buurt is met een zware auto of tractor die ons eruit kan trekken. Via de andere vrouw horen we dat hij iemand heeft weten te strikken en dat die onderweg is. We bedanken hen alle drie en gaan wachten op nummer vier. Na ongeveer 5 minuten komt er een klein Toyota busje aanrijden, het blijkt de man te zijn die gebeld is. Zijn busje blijkt een 4WD en daarmee lukt het wel. Eugeni ziet de sleepkabel uitgerekt worden en doet voor de zekerheid een paar stappen achteruit. Maar heel langzaam komt er beweging in onze auto en even later hebben ook de wielen weer grip en kan Herman meehelpen door achteruit te rijden. Helemaal blij bedanken we de man hartelijk voor zijn hulp en hij gaat er snel weer vandoor. Wij bekijkende auto of er misschien schade is ontstaan, maar er is niets te zien. Herman parkeert de auto nu én zet hem op de handrem, zoals hij anders ook altijd doet en we lopen opnieuw het pad af naar de kerk. We kijken er vlug rond en vinden de cache, maar de lol is er voor dit moment vanaf. We lopen terug naar de auto en dan komt de vrouw die als eerste geprobeerd heeft om ons eruit te trekken weer langs. Wij bedanken haar nogmaals en rijden de weg weer terug naar de hoofdweg.





We rijden Rovaniemi voorbij en gaan richting het zuiden, richting Kemi. Voor Tevola slaan we af naar een camping die aangegeven staat, 12 km verder komen via weer een gravelroad aan bij Camping Wild Lapland in Kätkävaara (N 66 14 848 E 024 54 098) als enige campinggasten (€ 20,-). Als camping stelt het niet veel voor, het sanitair bestaat uit 1 douche/ 1 kleine wc met wastafeltje en mini keuken zonder raam, dit alles op de gang bij en te delen met de hotelgasten. Overdag is het toilet van het restaurant ook te gebruiken. We kunnen hier vanavond nog mee op elandsafari voor 39 euro p.p., maar daar bedanken we voor. Elanden hebben we al wel eens gezien en om daar nu bijna 80 euro voor neer te tellen… We willen nog kijken voor een cache in de buurt maar de wegen er heen zijn te slecht en we gaan terug naar de camping. Vanavond maar niet te laat naar bed en morgen Zweden weer in.








Zondag 21 augustus

Vannacht heeft het weer geregend, maar om 6.30 uur was het weer droog, we hebben dus weer gewoon buiten kunnen ontbijten ook al was het maar 10 graden. Om 8.15 uur vertrekken we richting grensplaats Tornio/Tornea het is nog steeds droog en het klaart verder op, tegen 9 uur breekt de zon door. Onderweg bij Kukkulo kijken we bij de Kukkolankoski-stroomversnelling, met 3500 meter de langste natuurlijke stroomversnelling van Finland in de rivier Torniojoki waar men de witvis nog met de ouderwetse techniek vangt, namelijk met een schepnet met een lange steel v anaf een steiger. De rivier heeft een max. verval van 13,8 meter.





We doen nog wat caches in de omgeving en komen om 11.30 uur langs de ABC, zullen we dan voor de laatste keer…? Ja dus, we eten weer lekker voor weinig geld, ook de politie eet hier regelmatig en dit keer staat er ook een ambulance voor de deur, eten zij hier ook of is dit uit voorzorg? Vandaag kozen we voor zalmsoep, rijst met 2 soorten vlees in saus en gehaktballetjes in saus, dit alles met verschillende soorten salades, het brood en de kaassoorten nemen we niet, wel een glas melk erbij en koffie na voor nog geen 10 euro p.p. We zetten hier de klokjes vast weer op 'onze' tijd. Het vreemde is dat hier mensen op sandalen/slippers lopen in korte broek en ook mensen met een jas aan, muts op en handschoenen aan, dan vraag je je af wat die laatste groep draagt als het hier winter is en -20 is of zo. Om 12 uur Ned./Zweedse tijd rijden we Zweden weer binnen. Het is hier ook erg veranderd sinds we hier de laatste keer geweest zijn, grote winkels zijn er bijgekomen en een grote Ikea staat hier nu aan de grens. We krijgen hier ook meteen de eerste regendruppels! We kijken met weemoed terug naar de mooi lichte lucht achter ons. Maar ja, we moeten nog ruim 2300 km rijden voor we thuis zijn, volgens de snelste route van Tommy. We rijden door een flinke stortbui en een half uurtje later is het weer droog. We vervolgen onze weg richting Arvidsjaur, de kustweg hebben we al eerder gehad dus we nemen voorbij Lulea weg 94. Onderweg vinden we een cache bij een leuk openluchtmuseumpje.

Maandag 22 augustus

Om 8.15 uur rijden van de camping af, na zoals gebruikelijk buiten te hebben kunnen ontbijten bij een graad of 11. We hebben weer geluk gehad want even later begint het weer te regenen, dat was ook de weerverwachting voor vandaag. Kwamen we gisteren onderweg geen enkele camping tegen, nu komen we een paar km buiten Arvidsjaur alweer een campingbordje tegen. In Sorsele tanken we en het regent nog steeds, het is hier zo mooi, maar gelukkig weten we ook hoe het er uitziet met zonneschijn en een lekker temperatuurtje. Tussen Sorsele en Storuman vinden we een cache bij een zandstrandje en wordt het ook weer droog. In Storuman doen we boodschappen en een paar caches, waarvan een op het station van de inlandsbanen. Een stuk verder gaan we onze lekkere verse broodjes eten bij een parkeerplaats aan het water. Net als we er zijn wordt er een buslading Duitsers losgelaten. Zij drentelen wat heen en weer in afwachting van de in de bus bereide 'Sauerkraut mit Wurst'. Wij trekken weer verder met een, inmiddels weer, heerlijk zonnetje.

Dinsdag 23 augustus

Nadat we als stokstaartjes hebben zitten genieten van de zon (na 1 dag met veel regen) besluiten we op te ruimen. We willen net de tent inpakken als de vrouw met de honden naar ons toe komt lopen om te vragen wat voor een tent wij hebben. Ze vindt, net als veel mensen met name in Finland, het model erg mooi. Het is een bijzondere ontmoeting, we hadden haar gisteren onderweg al zien rijden met haar fiets-/hondenkar met de beide honden ervoor en ze bleek op dezelfde camping te staan. Ze blijkt uit Zwitserland te komen en al maanden onderweg te zijn via Duitsland en Finland is ze naar de Noordkaap gereden en nu wil ze via Zweden richting Nederland. België mag ze niet door met haar 'combinatie' en nu wil ze proberen om vanuit Rotterdam met de boot naar Basel te varen, dat leek haar wel leuk. Ze vertelt het een en ander over haar vele ervaringen onderweg en de honden en ze leert ons een paddenstoel te herkennen en hoe die te gebruiken is. Ze vertelt wel een kleine laptop bij zich te hebben waar ze haar weblog op bijhoudt, zie www.dog-trekking.ch.
Het is inmiddels ruim een uur later als we afscheid van haar nemen en de tent opruimen, het was een bijzonder leuke kennismaking. Wat later vinden we In Hammerdal als derde een cache wat onze 2200ste wordt. Voorbij Hammersdal nemen we de 344 richting Ramsele, een rustige weg waarbij we langs de rivier de Ammersän rijden, we lopen langs de andere kant van de rivier naar de cache 'Rocky Canyon Ammerän'. Het eerste stuk gaat nog over een redelijk pad, maar daarna moeten we ons zelf een pad door het bos banen, klimmen en klauteren over stenen, gaten ontwijken, ook om geen natte voeten op de halen. Het is zwaar maar prachtig, we zien weer allerlei mossen en de wereld aan paddenstoelen. We vinden de cache op een plek aan de rivier met uitzicht op de parkeerplaats aan de overkant. We gaan terug naar de auto, we hebben er dan bijna 5 km opzitten en het is 2 uur later als we terug rijden naar de parkeerplaats, waar we brood gaan eten met uitzicht op de cache.








Daarna rijden we terug naar de E45 en vervolgen we onze weg naar Östersund. Bij Lit doen we, of beter gezegd doet Herman, nog een cache die in een smalle tunnel ligt. Voorbij Åsarna slaan we de weg in naar Ljungdalen om daar te overnachten op een plekje aan het meer waar we al een paar keer eerder gestaan hebben, er staat niemand op 'ons' plekje (N 62 42.963 E 013 55.068), heerlijk rustig is het hier aan het meer en nog lekker in de zon.

Woensdag 24 augustus

Toen we vannacht een keer wakker waren zagen we het al dikke mist en vanmorgen zat het ook nog potdicht, terwijl we zaten te eten kwam langzaam de zon er door en werd het ook warmer, het was bij het opstaan waarschijnlijk een graad of 7-8.

Donderdag 25 augustus

Na een nacht met veel regen was het vanmorgen redelijk droog, ook al was de lucht een sombere grijze wolk. We pakken snel de boel in voordat het weer begint te regenen en om 7.45 uur vertrekken we. We rijden eerst naar de kerk en de hangbrug om er de caches te doen zodat we om 7.55 onze eerste cache al weer loggen. Dan verder naar het zuiden richting Karlstadt. Onderweg bij Tyfors nog een cache gedaan bij een leuk sluisje. We maken daarna een omweggetje voor een cache die "in the middle of nowhere" precies op de 64e breedtegraad ligt N 64 ?00.000 en E 014 ?00.000. In Filipstad halen we brood en melk voor onze lunch, als we tegen die tijd een droog plekje kunnen vinden. Vlak voor Karlstad gaan we cachen, we hebben thuis al een aantal puzzels opgelost en nu we hier zijn willen we proberen er een paar van te vinden. Aangekomen bij de eerste parkeerplaats blijkt het een mooi natuurgebied te zijn en blijken er ook nog veel meer caches te liggen. Het is inmiddels droog en de zon komt erdoor, we gaan eerst brood eten. Daarna wandelen naar een paar caches toe, stukje verder met de auto en weer naar een paar caches wandelen, gaat leuk zo. Om half vier stoppen ermee, we moeten verder rijden. We vervolgen de 45 richting Göteborgen rijden door tot Stenrot Camping in Sjuntorp onder Trolhattan. Een passantencamping, maar te duur voor het gebodene (170 SEK), wij passeren een volgende keer wel. De camping is keurig schoon dat wel, maar voor de kampeerder is er bijna geen fatsoenlijke plek om te staan. Het tentenveld is meer een aflopende helling terwijl de caravans en campers op mooie vlakke plekken staan. Bovenop de bult is nog een plek die een beetje recht is en daar hebben wij de tent neergezet, zoals regelmatig het geval is zijn wij ook hier de enige tentkampeerders. Om 21 uur is het nu al donker.

Vrijdag 26 augustus

Vanmorgen weer lekker in de zon ontbeten bij 18 graden en om 8.30 uur vertrekken we van de camping. We doen onderweg een paar caches en rijden verder naar het zuiden. Het wordt steeds warmer 25 gr. Bij Halmstad doen we nog een boodschap en eten we wat bij een buffet, daarna weer verder richting Helsingborg. Het is hier alweer ontzettend druk op de weg, nog maar een paar dagen geleden hadden we de weg bijna voor ons alleen. Jammer dat de vakantie erop zit, anders hadden we hier bij Laholm nog wel een dagje naar het strand gewild, mooi strand hier en mijn knieën zijn absoluut aan (rust-)vakantie toe. Vla voor Helsingborg, bij Strövelstorp, even van de snelweg om te tanken en nog een cache te doen bij een mooi kerkje, bij een mooi natuurgebiedje en bij een Nederlandse windmolen. Om 15.20 zijn we bij de boot in Helsingborg en om15.30 uur vertrekt de boot (SEK 420 Scandlines) en 20 minuten later rijden we in Helsingør van boord en zetten we onze reis voort door Denemarken. Bij Kopenhagen komen we in de vrijdagmiddagspits, er lijkt geen eind aan te komen. Eindelijk, even na vijf uur, zijn we Kopenhagen voorbij en zit de vaart er weer in. Het is kwart voor zeven als we uiteindelijk de camping oprijden. We hebben hiervoor Hummingen Camping uitgezocht op ongeveer 15 km van Rødby (165 DKr. Douche 5DKr/5 min.) We gaan na het eten nog even een paar caches doen in de buurt van de camping, o.a. een bij een leuk kerkje We lopen een pad langs de zee van ongeveer een km waarbij we langs het pad een cache vinden en een bij een hunebed vlakbij het pad langs de zee. Om 21 uur zijn we terug bij de camping en is het al weer donker. We hebben vanavond voor het eerst onze lamp aan, daarvoor hebben we hem nu al een maand bij ons.

Zaterdag 27 augustus

Vanmorgen laat op na een warme nacht met hevig onweer en véél regen. Om 7 uur is het droog en gaan we douchen, als we terugkomen lijkt het weer te gaan regenen en ruimen we eerst de kletsnatte tent op. Daarna nemen we onze spullen mee en gaan we ontbijten in de TV-kamer, droog en mugvrij want muggen zijn hier erg veel! We pakken nog snel even de cache mee die hier bij de camping ligt en waarvoor het gisteravond al te donker was. Dan rijden we naar de haven van Rødby voor de boot naar Duitsland. We komen er om 9.20 aan en de eerstvolgende boot vertrekt om 9.45 uur. We moeten dus nog even geduld hebben. Om 10.30 uur rijden we van boord Duitsland in bij 19 graden en veel bewolking en niet veel later regent het alweer, nog 480 km te gaan. Bij Lübeck hebben de eerste file. Eindelijk voorbij Lübeck is de file opgelost, maar regent het pijpenstelen en geen 'zoab' hier. Bij Lübeck krijgen we de eerste file en bij Hamburg de tweede. Om 14.55 uur laten we hier de laatste file achter ons en schijnt ook de zon weer, een tijdverlies van maar liefst ruim3 uur! Om 19.15 uur kunnen we dan eindelijk in Kampanschuiven aan de barbecue.