Donderdag 26 juli

Vanmorgen al vroeg wakker en als wij willen douchen om half 7 blijkt dat dit het schoonmaakmoment is op de camping. Het herengedeelte is afgesloten en Eugeni gaat snel het damesgedeelte in voordat ook dat afgesloten wordt. Als Eugeni bijna klaar is met douchen komt de schoonmaker om de hoek kijken, maar verdwijnt weer. Herman kon gelukkig ook al snel het sanitairgebouw in, dit is namelijk het enige gebouw op de camping en daarmee zijn dan ook de toiletten afgesloten. Niet zo handig op dit tijdstip.
Na het ontbijt pakken we de boel weer in en lopen nog even naar de geocache die hier bijna op de camping ligt. Daarna gaan we met de auto naar nog 2 andere geocaches en rijden dan richting station om daar de auto te parkeren omdat we om 9.30 met de bus vanaf het station vertrekken naar de mijn.
We gaan eerst naar het mijnmuseum en krijgen daar een film te zien en worden er rondgeleid. Vervolgens gaan we naar de informatie van LKAB (het mijnbedrijf) waar we meer uitleg krijgen over het delven van het ijzererts en de gevolgen daarvan voor het leven boven de mijn. Het kerkgebouw bijvoorbeeld is in 1974 al een keer verplaats omdat de grond waarop het stond dreigde in te storten, wat later ook gebeurd is. De huidige plaats van de kerk, de school en vele woningen is ook niet meer veilig op den duur en deze worden de komende jaren verplaats of opgekocht door LKAB zodat de mensen ergens anders een ander huis kunnen kopen. Een vreemd idee dat deze omgeving er over 20-30 jaar heel anders uit zal zien.
Daarna gaan we met de bus naar de mijn, we worden aangemeld, rijden naar een gebouwtje waar we een jas, laarzen, zaklantaarn en een transponder/zender krijgen. Middels deze zender weet mijn precies hoeveel mensen zich in de mijn bevinden en waar. We gaan er niet lopen d in, maar met de bus. In de berg ligt een heus netwerk aan wegen, we rijden dus over een geasfalteerde weg naar een diepte van 1000 meter, het diepste punt waar je als bezoeker kunt komen. Men is al een jaar op 8 druk met het 'klaar' maken van een level op 1200 meter, dat wordt waarschijnlijk volgend jaar in gebruik genomen en daar kan men dan naar verwachting weer 15 jaar mee vooruit. Op dit moment kan men niet dieper dan 1200 meter delven, maar men verwacht dat met nieuwe technieken dit in de toekomst wel mogelijk zal zijn.

Vrijdag 27 juli

Wederom prachtig weer vanmorgen, lekker rustig ontbeten in de zon daarna tent opgeruimd en om 7.45 rijden we weg. We hebben onderweg een klein oponthoud, een koplamp is stuk. Aangezien je hier verplicht verlichting aan moet hebben overdag, vervangen we deze direct maar.
We zetten de klok een uur vooruit, omdat het in Finland een uur later is. We rijden weer naar Kolari en vandaar richting Kittilä, maar met een omweg naar het Pakasaivomeer. Dit meer, met een diepte van zeker meer dan 90 meter en loodrechte wanden, zou een heilige plaats zijn voor de Samen.
We rijden verder via Äkäslompolo (heel veel wandelaars hier) richting Kittilä. Weg nr 80 is hier een over een lengte van een paar km zó breed, dat het wel een landingsbaan lijkt. In Kittilä doen we boodschappen en willen we een cache zoeken bij een kerkje, maar vinden die niet. We rijden verder via Sirkkas, Köngäs, weg 995 naar Inari, een, voor een groot deel, gravelroad die Tomtom eerst maar niet vinden kon. Maar vanzelfsprekend hebben we een goede wegenkaart waar we op kunnen rijden We zien langs deze weg een paar mooie, grote rendieren en een auerhoen. De weg gaat door een mooi stuk natuur, een enkel huisje onderweg, verder niets.
We vinden een mooi plekje aan de rivier om onze tent op te zetten op N 68 38.667 E 026 18.245. De eerstvolgende camping is pas in Inari en misschien nog een bij het Lemmenjokie National Park. We hebben water genoeg bij ons, dus we blijven hier overnachten, kampvuurtje erbij tegen de muggen. Het, eveneens destijds uit Amerika, meegenomen bijltje komt weer goed van pas.

Zaterdag 28 juli

We hebben weer prima geslapen in onze oude Amerikaanse tentje. Na de regen van vannacht blijkt hij toch ook nog steeds goed waterdicht te zijn. Bij het opstaan vanmorgen zag Eugeni een groot rendier voorbijlopen, hij bleef even staan, keek naar haar en liep weer verder. Helaas lag het fototoestel in de auto. Na ons ontbijt op dit super rustige plekje, zitten we nog een poosje te genieten en pakken daarna de tent in en rijden verder. Onderweg ziet Herman nog een poolvos de weg oversteken. We rijden het Lemmenjoki National Park in om een kijkje te nemen bij het bezoekerscentrum. We zijn echter te vroeg, het is nog gesloten. We zien dat er hier zijn cabins te huur zijn voor 2 personen voor slechts 25 euro, dat is niet duur. We zoeken en vinden de geocache die hier vlakbij ligt en luisteren naar de stilte hier. Geweldig, wat een stilte!
We vervolgen onze weg naar Inari. Zo'n 20 km voor Inari komen we langs een meer met een heus zandstrandje, we zien daar ook een keep (vogel) met jong dat gevoerd werd. We rijden naar Inari en doen daar een multi-geocache en bezoeken daarna het Samisch museum 'Silda', een museum over de Samische cultuur en natuur, erg mooi en boeiend. Hier in Inari doen we even een paar boodschappen en gooien de tank vol, want de mogelijkheden hiertoe worden schaarser. We volgen weg 971 richting Kirkenes, eten onderweg op een parkeerplaats onze broodjes en rijden verder naar een cache. Als we daar zijn komen Aloys en Femma ons achterop. Zij zijn ook onderweg naar Kirkenes, maar hebben een andere route gereden. We drinken samen koffie bij hen in de bus en besluiten tenslotte om samen naar de camping te gaan waar we net onderweg langs gekomen zijn. De camping ligt aan een meer en ziet er wel aardig uit. Camping Hietajoki - Leirinta N 69 09.897 E 027 50.393

Zondag 29 juli

Om 8.45 uur vertrokken van de camping. We doen onderweg een geocache en passeren om 10.15 uur de Noorse grens. De natuur is prachtig om ons heen. Wat erg jammer is, is dat het is gaan regenen en dat doet het nog steeds. We stoppen even om bij de Skoltefossen te kijken, maar zien de zalmen er niet tegen de stroom in zwemmen. We bekijken in de regen het plaatsje Kirkenes, waarvan de haven en de kerk die net uitgaat het meest interessant zijn. Alle winkels zijn gesloten en de informatie is gevestigd in een ruimte boven een souvenierswinkeltje en verkoopt tevens schoenen. We doen alle caches die hier in Kirkenes liggen en gaan brood eten met uitzicht op zee.

Maandag 30 juli

We hebben zoals gewoonlijk weer heerlijk geslapen. Vanochtend is het droog, de wind is gaan liggen en breekt de zon weer door. Dat maakt het allemaal weer veel aangenamer. We ontbijten weer samen en daarna lopen Aloys en Femma nog even naar het strand.
Om 8.45 uur vertrekken we om een stukje terug naar een geocache te wandelen. Die hadden we gisteren met dat slechte weer even laten zitten in de hoop dat het vanochtend beter weer zou zijn. We vinden nog een cache en kunnen nu meer van de omgeving zien doordat het droog en helder is, het is een erg mooie omgeving. De temperatuur is op dit moment 9 graden.
Vlakbij Kirkenes doen we nog een cache en daar staat net iemand van 'Barents Safari' aan 2 Nederlanders het verhaal te doen over het Noorse-Russische grensgebied van nu en in het verleden. Wij luisteren even mee en vinden daarna de cache. We gaan Kirkenes weer in en doen er onze boodschappen. We kijken nog even of er een mogelijkheid is om met de boot van Kirkenes naar Vardo te gaan, maar helaas is die er niet.
Daarna vertrekken we richting Vadso en Vardo en zoeken een mooi plekje om te eten. Het is heerlijk weer ondanks dat de meter in de auto slechts een buitentemperatuur van 13 graden aangeeft. Het is hier een prachtige omgeving. Een aantal kilometers buiten Kirkenes gaan we op een mooi plekje eten en lekker in de zon zitten.

Dinsdag 31 juli

Rond 9 uur vertrokken van de overnachtingsplek in Vardo en eerst nog wat foto's gemaakt in het plaatsje. We kijken bij de Vardohus Festing. We vervolgen de weg verder naar Hamningberg. Onderweg zien we zowaar nog resten sneeuw langs de weg naar Hamningberg.
Het is afwisselend een maanlandschap, een duinlandschap en een weidelandschap, kortom een overweldigende natuur. We rijden door deze prachtige omgeving, we zien raven, een steenarend, en rendieren op het strand. We rijden van Hamningberg terug en slaan de weg in naar Syltevik, wat een spookdorp zou zijn. Dat dorp vinden we niet (een echt spookdorp dus), maar komen via een erg slechte weg uit bij een mooi natuurgebied wat een nationaal park blijkt te zijn.
We gaan er lunchen op N 70 30.553 N 030 26.588 en rijden daarna de weg terug naar Vardo en verder naar Vadso. Tussen Vardo en Vadso zien we weer duinlandschappen. Bij Ekkeroy, dat ook wel bekend is als vogeleiland, doen we een multi-geocache, een mooie wandeling over deze heuvel op het eiland, tevens zien we hier veel bunkers. De heuvel lijkt eigenlijk een grote bunker.
Hierna rijden we naar Vadso om boodschappen te doen en rijden dan door naar de camping in Vestre Jacobs een paar km ten zuiden van Vadso op N 69 47.292 E 030 47.942. Een niet bijzondere en dure camping (150 NOK, ongeveer 20 euro), maar er is hier verder niets in de buurt en we willen graag weer douchen. Het sanitair ziet er in ieder geval wel netjes uit. We eten weer samen in de camper omdat het buiten erg fris is, het is 9 graden maar het voelt nu wat waterkoud aan ook al staan we hier niet pal aan zee.

Woensdag 1 augustus

Vanmorgen de tent opgeruimd en daarna nog samen met Aloys en Femma ontbeten. Om 7.45 uur vertrekken wij vast, we gaan vandaag weer ieder ons eigen weg en zien elkaar misschien vanavond weer. Was het bij het opstaan nog droog en redelijk weer, als we wegrijden miezert het alweer en zien het er erg bewolkt uit. In Tana Bru doen we boodschappen en vervolgen onze weg via de 98 naar het noorden en rijden bij Ruostefielbmá de doodlopende weg rechtdoor langs de Tana rivier naar het eindpunt Gávesluokta. Dit is het natuurreservaat Tanamunningen en op het einde is een kleine (par)keerplaats Tanavassdraget, waar de rivier overgaat in het Tanafjord. We kijken er even aan het water bij de vele vogels en zien er meeerdere kleine jagers vliegen. Een erg mooi natuurgebied waar ook robben voorkomen, helaas zien wij ze niet. Het is inmiddels droog en met 10 graden voelt het toch zacht aan.
Op de terugweg doen we hier nog eengeocache en hebben we weer een First -to-Find. We rijden de weg terug en vervolgen de 98 verder. Het is een weg met mooie uitzichten, maar met een slecht wegdek. Wat een hobbels en gaten. Vlak voor Torhop gaan we eten met uitzicht op het fjord. Voorbij Vestertana rijden we weer een stuk door het binnenland en komen w in dikke bewolking terecht, jammer van het mooie uitzicht dat we nu missen. Het grootste deel van deze weg is gravel met gaten, of erg hobbelig geasfalteerd. Geen weg voor mensen met wagenziekte. Bij Ifjord gaan we naar het noorden via weg 888, een goede weg met mooie uitzichten.
Bij de splitsing van de 888 en de 894 zien we rendieren die op de sneeuw lijken te spelen. Het is net of ze hard lopen en dan gaan glijden over het ijs. We rijden naar het plaatsje Kjollefjord, maar de camping daar is opgedoekt. Wel is er op de weg ernaartoe nog iets wat op een camping moet lijken. We rijden verder via Mehamn naar Gamvik. Bij Gamvik gaan we naar de meest noordelijk op het land gelegen vuurtoren van Europa.
Het is een mooi plekje hier aan zee in het natuurreservaat, we maken de wandeling naar de geocache die hier ligt en kijken bij de vuurtoren die ligt op N 71 05.320 E 028 13.065. Net als we weg willen gaan komen Aloys en Femma er aanrijden. Zij besluiten hier wel te blijven overnachten, maar wij gaan terug naar de 'camping'. Er staat hier een erg koude wind en dat bij 9 graden en zonder voorzieningen maakt het niet aangenamer. 'De camping' blijkt als we er aankomen slechts 2 cabins te verhuren, het bord camping stelt hier dus niets voor. Het is hier wel veel aangenamer met 14 gradenen minder wind. We rijden verder en kijken of we toch ergens vrij kunnen kamperen, maar dat valt tegen hier. Het zijn of rotsen, of het is er erg nat. We rijden verder naar het zuiden en komen uit op de camping in Ifjord. We zijn hier vandaag wel een beetje doorheen geraasd, maar we zijn de kou een beetje zat, we willen lekker buiten kunnen zitten en veel wandelen in dit ruige gebied gaat toch niet lukken met Eugeni haar, inmiddels weer, dikke knie.
De Noordkaap hebben we in 2007 al bezocht, ook met de tent, en vandaag dan dus de 'alternatieve Noordkaap'. Het grootste verschil is de drukte, het is hier zo rustig dat er zelfs geen camping is. Op de terugweg maken we nog een foto van de kerk in Lebesby. Hij ligt nu mooi in de zon, dat was op de heenweg heel anders. Camping in Ifjord ( NOK 130 is 17,50 euro) , kleine, rommelige camping met eenvoudig, maar schoon, sanitair, N 70 27.572 E 027 06.417.