België 2009

Een weekendje wandelen en geocachen in de Belgische Ardennen van 21 t/m 23 augustus

Vrijdag 21 augustus

Vannacht om half 4 zijn we van huis vertrokken, we halen Marloes en Wilco op en gaan op weg naar vliegveld Brussel-Zaventem.
Onderweg in België drinken we op een parkeerplaats nog een kop koffie en eten we de meegebrachte aardbeiengebakjes. Om 7 uur vinden we samen met Marloes en Wilco de cache Zaventem Leonardo, daarna hebben we hen op het vliegveld Zaventem afgezet. Zij gaan fijn op vakantie naar Costa Rica (Midden-Amerika) en wij rijden door voor een weekendje Belgische Ardennen. Mark bivakkeert deze dagen op de camping van Lowlands, we zijn dus allemaal op pad.

Onderweg stoppen we vlakbij Leuven om hier een wandeling naar een cache te doen, de uiteindelijke cache vinden we niet maar we bekijken hier wel de Abdij van 't Park in Heverlee. We vinden onderweg nog een paar caches die bij oude/voormalige stations liggen en daarna willen we op zoek naar een camping. Het valt niet mee om hier een leuke kleine en niet te drukke camping te vinden. We belanden uiteindelijk op camping Le Viaduc in Houffalize, waar we dit voorjaar ook al een nacht gestaan hebben. Nu is het er echter behoorlijk druk doordat hier in Houffalize dit weekend een mountainbiketocht gereden wordt. Na het eten nemen we een kijkje bij Barrage de Nisramont en daarna bij de restanten van een Gallo Romeinse villa.

Zaterdag 22 augustus

Het is vanmorgen gelukkig nog rustig op de camping. We rijden rond half 9 weg naar de cache ‘Dead Man’s Chest’ in de buurt van Cherain die we vinden na een wandeling door de velden met mooi uitzicht op omliggende dorpjes.

Vervolgens gaan we naar de cache bij La Chapelle Notre-Dame des Malades tussen de dorpen Beho en Bovigny. Op een heuvel staat een kleine kapel te midden van een cirkelvormig kerkhof.
We vinden de cache en gaan op dit rustige plekje brood eten alvorens door te rijden naar de cache 'Les 4 frerres Leonard' vlakbij Gouvy aan de Belgisch-Luzemburgse grens. Een monument op een mooi rustig plekje, ter nagedachtenis aan vier geëxecuteerde broers aan het eind van de tweede wereldoorlog.

Dan gaan we naar ‘Forgotten Darkness’, een heel bijzondere cache die ons (niet zonder problemen) brengt bij de ingang van een oude/voormalige spoortunnel. We parkeren de auto bij ‘Burrigplatz’ in de buurt van Hudelange in Noord Luxemburg en gaan voorzien van koplamp en zaklantaarn op weg om de ingang van de tunnel te vinden. We moeten een steile helling afdalen en dan de 800 meter lange en donkere tunnel door waarbij we onderweg o.a. de ‘security holes’ moeten tellen. Het is er aardedonker, nat en modderig en de muren geven ook nog zwart af zien we als we weer buiten zijn. Tijdens de tocht door de tunnel, waarbij we ons alleen wanen, zien we in de verte lichtjes, het zijn geocachers die we tegenkomen en even later zien we nog een man met een koplampje op die bezig is monsters o.i.d. van de wand te nemen.

Zo eenzaam is het hier dus blijkbaar niet, meters onder de grond. We lopen de 800 meter lange tunnel uit en wanen ons een beetje in een oerwoud. Nu moeten we met de verkregen antwoorden berekenen waar de cache ligt en dan volgt het volgende probleem, hij ligt waarschijnlijk op een hoogte waar wij vanaf hier niet komen kunnen. Na lang zoeken geen we het op en lopen terug naar de tunnel, dan zien we vlak voor de tunnel een klein paadje dat naar boven leidt. We wagen het erop en staan even later bovenop de tunnel en Herman vindt een pad naar de cache. Na alle genomen moeite kunnen we dan toch nog deze cache loggen. Inmiddels hebben we vier bemodderde broekspijpen, Eugeni tot twee keer toe een bergschoen die tot aan de enkel in de modder heeft vastgezeten, vier zwarte handen en armen en moeten we nog terug. We besluiten om het pad (nou ja, pad..) hier omhoog te volgen om te zien of we zo verder kunnen, aangezien Eugeni verwacht grote moeite te krijgen om de steile helling van aan het begin weer omhoog te komen. We komen uiteindelijk uit bij een weiland, gaan onder het prikkeldraad door en lopen het weiland door in de richting van waar de auto zou moeten staan.
We komen uit bij een weg volgen deze tot we weer op bekender terrein komen en uiteindelijk bij de auto. Het was een hele onderneming, maar zeker de moeite waard!

Als we langs koopcentrum Knauf komen stoppen we om een kaartje te kopen voor de mailboxcache en gaan we eten in het zelfbedieningsrestaurant, een lekkere rundvleespies en rundvlees met pepersaus. In de supermarkt kopen we nog een flesje koud water voor onderweg, want we willen nog een cache doen voor we teruggaan naar de camping. De cache die we als laatste vinden vandaag is ‘Remember You 45’. Het brengt ons naar een 'monument' in de vorm van een oude spoorwagon ingericht als minimueseum ter nagedachtenis aan de 2e W.O. De cache hiervan vinden we na een korte wandeling in het bos.

Zondag 23 augustus

Als we opstaan blijkt het al aardig levendig te worden op de camping, de mountainbikers op de camping moeten op tijd aan de start verschijnen. Zij mopperen dat het zo koud is geweest vannacht (hoezo koud met 10 graden?). Rond 8 uur vertrekken we van de camping en gaan eerst nog een cache doen.
Om 8.45 uur kunnen we onze eerste cache al weer loggen, ‘Between Baraque Fraiture and Houffalize’. Dan gaan we op weg naar een andere cache, maar onderweg daar naar toe komen we langs de ‘Mailbox’. Nadat we hier gisteravond al geweest waren om de tag voor wp2 te zoeken en niet konden vinden, zijn we, nu we hier toch langskomen, nog even gaan kijken, maar weer niets kunnen vinden. Wel kwam de bewoner van het nabij gelegen huis vragen of we iets zochten. Hij kon ons tot zijn spijt niet helpen en wij zijn maar verder gegaan. De bewoner van het huis vertelde ons nog wel dat de, boven de bron staande, steen (kruis) verderop in een kerk gestaan heeft rond de 18e eeuw en dat een priester het destijds aan zijn schoonmoeder geschonken heeft.
We rijden dan naar de cache ‘Kom ik hier voor mijn rust?’ en maken een heerlijke wandeling door het natuurreservaat Plateau de Tailles, een prachtig natuurgebied. We hebben hier al eens een nachtje op de camping gestaan, maar hebben toen niet geweten dat er zo’n mooi natuurgebied achter lag. Tijdens de wandeling, waarbj we niemand tegenkomen, doen we ons tegoed aan de bosbessen en de bramen die we tegenkomen. Aan het eind van de cache ontmoeten we de cache-eigenaren en blijken we een foutje gemaakt te hebben waardoor ons eindcoördinaat niet goed is. Met de hulp van de cache-eigenaren vinden we de cache en kunnen we hier ook de cache 'e Luie Lamballer' loggen. Als we caches gelogd hebben en we de geocachers ( o.a. cache-eigenaars GCWCDR) daar vragen of ze de 'Mailbox' al gedaan hebben, blijkt cache-eigenaar 'Bat' (Louis) zelf hier te zijn.
We rijden samen naar wp1 van de cache en de tag die we moesten vinden blijkt nog keurig op zijn plek te liggen. We voeren het coördinaat in en rijden richting het coördinaat. Met zijn vieren lopen we naar de cache en ter plekke hebben wij de sleutel snel gevonden en even later de cache/mailbox ook. We doen onze postkaart in de cache en nemen een postkaart van iemand anders weer mee. We vonden het leuk met de cache-eigenaren kennis gemaakt te hebben. Het is inmiddels half twee en we rijden richting Luik, eten onderweg op een parkeerplaats brood en rijden dan door naar huis waarbij het steeds warmer wordt, tot 29 graden zelfs. Onderweg bij Apeldoorn nog ergens wat gegeten en om 18 uur waren we weer thuis.

Home / andere reizen