De bedoeling was dat we naar Litouwen, Letland, Estland en Finland zouden gaan en terug via Zweden. Door problemen met de auto zijn we van Estland met de boot overgegaan naar Stockholm in Zweden i.p.v. naar Helsinki in Finland.

De foto's zijn aanklikbaar voor een groter formaat.

Globale route week 1

Week 1

Vrijdag 16 juli


We hebben een hut gereserveerd op de "Gloria" van rederij DFDS Lisco die 's avonds om 22.00 uur vertrekt van Kiel in Noord-Duitsland naar Klaipeda in Litouwen en waar we zaterdagavond om 20.00 uur aankomen.


We vertrekken tegen half negen van huis, uitgezwaaid door Mark, bij een temperatuur van 20 gr. Om 11 uur blijkt het al 28 gr. te zijn.
Om half 12, op een parkeerplaats voorbij Bremen, vinden we het tijd worden voor een kop koffie met een boterham. We rijden daarna verder via Hamburg richting Kiel, maar bij Neumünster gaan we van de snelweg af om in de omgeving wat geocaches te doen. We zoeken een paar caches uit die niet te lang zijn en waarbij we in het bos lopen, anders is het veel te warm met de huidige 32 graden.


De cache 'Das Geheimnis von Schierensee' voert ons door het bos en langs het meer, een leuke en rustige wandeling. Als we eenmaal terug zijn gaan we ergens wat eten. Na het eten zoeken we nog een cache uit in de buurt en gaan weer op pad. Het is een mooie wandeling langs het meer en door het bos. Als we dan terug zijn bij de auto is het half acht en wordt het tijd om naar de boot te gaan, willen we niet weer, zoals vorig jaar, op het allerlaatste moment aankomen.


We rijden in één keer naar de juiste haven, de OstseeUferhafen, en komen daar om ongeveer 20.15 uur aan. Het in niet zo duidelijk, als anders, waar we heen moeten en we besluiten de Nederlandse auto voor ons te volgen. Hij blijkt ons naar de ingang te brengen met de bekende hokjes met slagboom. Als blijkt dat er niemand in het hokje zit, zet hij de auto, een Volvo met trekhaak, zonder te kijken in de achteruit en geeft gas. Herman doet onmiddellijk hetzelfde en wil claxoneren, maar de claxon doet het niet (of van schrik drukte hij misschien niet goed genoeg), en hij blijft maar achteruit rijden. Dan de deuren maar open en roepen, de personen achterin horen ons, dat helpt gelukkig! De man had ons helemaal niet gezien en wij dachten al ‘daar gaat onze vakantie’. We blijken bij de informatie bij de ingang in te moeten checken, hier krijgen we onze tickets van onze online reservering, en mogen om 20.30 in rij 2 aansluiten. We blijken al in rij 2 te staan en hoeven niet terug naar de parkeerplaats, de boom gaat open en we mogen doorrijden en ons, als eerste en enige, al opstellen in de rij voor de boot. We drinken nog wat in het cafeetje vlakbij en gaan dan kijken wat we mee willen hebben aan boord. Het is inmiddels al wat drukker geworden.

Tegen half 10 rijden wij als eerste auto, achter 4 motoren, de kade over om gebouwen heen naar de kade waar onze boot, de Lisco Gloria, ligt te wachten. Aan boord blijken al heel veel vrachtwagens te staan en wij moeten ons er tussenvoegen ofwel de 'gaten' opvullen. Aan boord wacht een steward ons op met de sleutel van onze hut en we brengen eerst onze spullen weg. Daarna gaan we aan dek kijken hoe het ‘inladen’ verder verloopt. Om 22.15 varen we dan helemaal volgeladen uit en tegen 23 uur is het zoveel frisser geworden aan dek dat we onze hut opzoeken.

Zaterdag 17 juli

Om 8 uur wordt er gemeld dat het ontbijtbuffet klaar staat in het restaurant. We staan op, douchen en gaan ontbijten.
Als we na het ontbijt teruggaan naar onze hut om de vesten op de halen, begint het flink te onweren en te lichten en blijven we maar binnen. Aan het begin van de middag gaan we naar het restaurant om wat te eten en als daarna het weer opgeknapt is, gaan we aan dek zitten lezen totdat we ’s avonds om half acht Klaipéda in zicht komt. Het duurt nog tot acht uur eer we aangemeerd zijn en dan duurt het nog tot ruim half negen voordat we van boord kunnen rijden. De service van DFDS Lisco aan boord was heel anders dan we gewend zijn van DFDS waarmee we wel vaker naar Schotland overgevaren zijn. Dit schip was beduidend kleiner en meer op vrachtvervoer gericht. Er waren ook, verhoudingsgewijs, weinig toeristen aan boord en in tegenstelling tot DFDS was hier slechts 1 klein restaurant en 2 bars, die niet allemaal continu open waren. Ook het winkeltje was slechts sporadisch geopend en verkocht niet veel meer dan drank. Het was enige amusement aan boord was een televisie. In de loop van de ochtend bleken alle toiletten verstopt te zitten, doordat hier de afvoer heel smal is raakt de boel verstopt als men er toiletpapier doorspoelt. Toiletpapier word je geacht in de afvalemmer naast het toilet te deponeren. Dit hebben we nog niet eerder meegemaakt. We hebben het alleen gehoord van Marloes en Wilco, die wisten ervan doordat het in Costa Rica ook zo werkte, maar hier op een boot van DFDS van Kiel naar Klaipéda?
Als we de haven van Klaipéda binnenvaren zien we een groot zeilschip liggen.
Het blijkt de Russische Sedov (CeAob) te zijn, die een maand later in Amsterdam ligt voor Sail 2010.





We zijn dus eindelijk in Litouwen en rijden Klaipéda binnen op zoeken naar een bank. We komen een groot winkelcentrum tegen en daar vinden we ook een pinautomaat. We kopen meteen nog een fles water en broodjes en dan gaan we op zoek naar een camping. We hebben onderweg al een bordje zien staan en we weten dat er Klaipéda zeker een camping moet zijn, maar we kunnen de gegevens ervan niet vinden en moeten dus de bordjes volgen.

Het is overal zo druk dat we denken dat hier een festival aan de gang is of zo. We rijden door en komen uiteindelijk terecht op camping Ziogelis bij Karkle t.n.v. Klaipéda. Het is een volle camping maar we zijn moe en het wordt donker, dus we nemen genoegen met de overgebleven plek bij de ingang naast de afvalcontainers. Het valt gelukkig mee met de geur, misschien staat de wind gunstig voor ons. We puffen even uit voor de tent, het is nog steeds 30 graden en heel vochtig. Wat later lopen we dan nog even naar het strand en de zee en zien in de verte dat er een feest op het strand aan de gang is. Vandaar die drukte daar overal. We lopen terug naar de camping en gaan slapen. Douchen doen we morgenochtend wel, er staat nu nog een rij voor de enige douche die er is. Verder beschikt de camping over 2 toiletten met hetzelfde papierritueel als op de boot en 2 wasbakken buiten met een spiegel erboven.

                                                                                                                                                                                                    Camping Ziogelis te Karkle

Zondag 18 juli

Om half zeven staan we op na een warme nacht waarbij we geen slaapzak nodig waren, zo warm was het nog. Het afgelopen uur hadden we regen en onweer, maar nu is het droog. Als we de tent uitkomen zien we de nachtwaker nog rondlopen. Dat geeft altijd eerder een onveilig dan een veilig gevoel, je denkt dan "is het hier zo gevaarlijk dat dit nodig is?". Het douchen kunnen we ook nu vergeten want er zit een groot hangslot op de deur, maar er staat nergens iets over douchetijden. We wassen ons ook nu buiten en gaan ontbijten met een lekkere kop koffie en de broodjes die we gisteravond nog gekocht hebben. Als we de tent e.d. ingepakt hebben gaan we wandelen naar een cache die hier slechts 300 meter van de camping ligt.
Onze eerste cache in Litouwen vinden we om 7.30 uur en aangezien een andere op slechts 1,5 km hier vandaan ligt, lopen we verder naar die cache. De cache is genoemd naar de ‘Olandu Kepures’, of ‘Hollandse Pet’, het is een 24 meter hoge klif voor het vissersdorp Karkle. Onze weg loopt echter dood en we vervolgen onze weg via het strand aan de Baltische zee. Dan blijkt dat de cache 20 meter hoger ligt en Herman zoekt een plekje om de steile wand te kunnen beklimmen om de cache te halen, onze 2e. We besluiten het hele stuk via het strand terug te lopen, maar hebben moeite om de plek te herkennen waar we weer terug kunnen naar de camping. Hebben we een gps bij ons, zijn we vergeten we de camping te markeren voordat we weggingen. Uiteindelijk vinden we een strandopgang die erop lijkt, maar boven aangekomen is het niet de juiste. We lopen door in de hoop wat te herkennen, maar niet dus. We vragen een vrouw die langs loopt, maar ze spreekt geen andere taal en als we de camping noemen wijst ze naar rechts. We gokken het erop en komen langs verscheidene, kleine, campings (meer grote tuinen bij huizen) die er beter uitzien dan de onze, maar uiteindelijk komen we dan toch terug bij 'onze' camping. Net op tijd want het begint weer te regen en te onweren.





We vertrekken richting Klaipéda. We bekijken daar het universiteitsgebouw maar vinden de cache niet die er zou moeten liggen. We tanken en doen er meteen boodschappen in de grote supermarkt die er naast gevestigd is. Dan rijden we door naar Vilhelmo Canalas ofwel het Wilhelm Kanaal dat rond 1870 handmatig uitgegraven is door krijgsgevangen uit Frankrijk. Het lijkt even wat droger te worden en we willen lunchen. Herman stelt voor de bankjes te drogen zodat we er kunnen zitten, maar de volgende bui barst alweer los. We eten ons brood dus maar onder de achterklep. Het is een dag met bijna constant hevige buien tot wolkbreuken maar koud is het niet, het blijft steeds 23 graden. We zoeken de cache Minija Bridge #6, maar vinden hem niet in de stromende regen. Het is bij een mooie houten hangbrug over de Minija rivier bij Priekule. We willen nog een paar caches doen, maar door het slechte weer laten we die zitten. We rijden daarentegen door naar Vente, aan het eind van het schiereiland. We bezoeken daar Ventes Ragas, het vogelcentrum met tentoonstelling en beklimmen het vuurtorentje en al die tijd regent het maar door. We zitten hier dicht bij de Russische grens, getuige het sms berichtt we van onze provider kregen.



   Vogelcentrum Ventes Ragas                       Vogelnetten bij...                                                  ...Ventes Ragas

Als we terug zijn bij de auto lijkt het wel wat lichter te worden, maar we laten de Numenos delta voor wat het is en besluiten door te rijden naar de camping Karkles Kopos bij Karkle waar we vanmorgen lopend langs gekomen zijn. Een kleine verzorgde camping met keurig sanitair. We genieten er even van dat we weer buiten kunnen zitten en gaan daarna eten maken. We hebben nog eigengemaakte soep van thuis in de koelbox, we hebben er een lekker biefstukje bijgekocht en we hebben een zak rijst met allerlei groenten erdoor, lekker. Na het eten tijd om het reisverslag bij te werken en de mail te checken, we hebben hier een moeizame wifi verbinding.



   Hangbrug over Minija rivier                           Hangbrug                                 Camping Karkles Kopos                              Camping Karkles Kopos

Maandag 19 juli

Als we opstaan schijnt de zon al. We doen rustig aan en gaan lekker douchen want het hek gaat pas om acht uur open. Dan vertrekken we naar een natuurgebied een paar kilometer verderop, voor de cache 'Lake by the sea'. De cache vinden we niet die bleek geript ofwel verdwenen te zijn en dat hadden we niet gezien. De cache was dus al offline. Maar het is een mooi natuurgebied waar we een paar kilometer gewandeld hebben naar een mooi meer vlakbij zee. Als we om half tien terug zijn bij de auto rijden we verder naar Palanga. Daar wandelen we ook een paar kilometer o.a. naar het Ambermuseum, een prachtig gebouw dat in een prachtige grote tuin/park ligt aan zee. We vinden hier twee caches.



   Plaza Lake                                                Ambermuseum met tuin 


We rijden verder naar Letland, grenscontroles zijn er ook hier niet meer dus we kunnen zo Letland binnenrijden. We rijden naar Liepăja om
te pinnen, bekijken de Russisch orthodoxe kerk in Liepăja en we doen er meteen maar een boodschap. We rijden dan een stukje verder ten noorden van Liepăja om een cache te vinden waarvan we thuis de puzzel al hebben opgelost. Ter plekke aangekomen blijken we in bunkers
te moeten zoeken, maar we hebben geen zaklantaarns mee en we worden gek van de muggen en de steekvliegen, we zitten eronder!



                                                                                                                                         Russisch orthodoxe kerk in....         ...ook dit is Liepăja  


We houden het voor gezien en rijden door naar Kuldiga, waarbij we onderweg bij Dunalka even stoppen voor de cache 'Dunalkas baronu kapenes' bij een oud mausoleum, een heel aparte ruďne. In Kuldiga gaan we eerst naar de informatie om te vragen waar hier een camping
in de buurt is. Er blijkt een hostel te zijn, net over de brug over de rivier de Venta buiten het centrum, waar ook een paar tentplaatsen zijn.
Er staan al twee tenten en een volkswagenbusje en met onze tent erbij staat het vol.
Eén van de belangrijkste bezienswaardigheden in Kuldiga is "Ventas rumba", de breedste natuurlijke waterval van Europa (240 m), uitgerekend hier ligt onze camping/hostel Ventas Rumba. We betalen er 10 lats (ongeveer 14 euro) en hebben daarvoor keurig sanitair, douche met sauna en we hebben uitzicht op de waterval waar gezwommen kan worden. We maken eten en gaan daarna nog het stadje bekijken en twee caches doen.

   Mausoleum van Dunalka Manor          Mausoleum buitenaanzicht              Huizen in Kuldiga...                         



   Stenen brug in Kuldiga                         Venta waterval                                     Venta waterval                                     Camping Ventas Rumba


Dinsdag 20 juli

Vanmorgen eerst een cache in de omgeving van Kuldiga gedaan en daarna het plaatsje Kuldiga om boodschappen te doen en te tanken. We gaan via weg P120 richting Talsi. In Talsi doen we eerst de cache 'Sign D'die we thuis al opgelost hebben en kijken dan nog even rond in het stadje. Het valt ons wat tegen misschien mede door de vele wegwerkzaamheden hier. We rijden richting Durdanga maar gaan onderweg naar het Dabas Autolas Park (?) en eten daar ook meteen ons verse brood. Dan rijden we door naar Dudanga naar de informatie die gevestigd is in Dudanga Pils ofwel Dudanga kasteel. De kastelen die we hier tegengekomen zijn, vinden we niet echt bijzonder, geen echte kastelen. We krijgen er goede informatie en een kaart van 'Sliternes nat. Park'.
We rijjden verder via de P125 richting de kust. Onderweg we de cache bovenop de uitkijktoren en de cache bij Marzibes Luth. Bazilica en rijden dan door naar Kolka waar we een plekje vinden op 'camping Ösi' (Dundagas Nouads Kolka) voor 6 lats (ongeveer 8,40 euro). De camping ligt direct aan het strand (nog dichterbij dan Koogerstrand) en beschikt slechts over een droogtoilet en twee wastafels op het veld met een tafel ernaast met 3 zinken teiltjes. Een oase van rust, we lopen zo het strand op en duiken de zee in.
Een smal maar mooi zandstrand en heerlijk zeewater, een volmaakt gladde Golf van Riga strekt zich voor ons uit.



   Weg in Letland                                               Uitkijktoren                          Strand bij camping Ösi                                Camping Ösi

Woensdag 21 juli

Op tijd op, het wassen is snel gebeurd bij het wastafeltje midden op het veld. We vertrekken weer op tijd en maken hier bij Kolka een mooie boswandeling, naar een cache, en een lange strandwandeling waarbij we ook een verfrissende duik nemen. Hierna rijden we naar Slitere vuurtoren, die vandaag open zou zijn. In de vuurtoren is een klein infocentrum dat we bezoeken en we beklimmen de vuurtoren. We hebben uitzicht over Slitere Nat. Park en we kunnen van hieruit de zee zien, ook al zitten we er nog ver vanaf. Op de cacheplek hier zitten mensen dus die cache laten we hier maar zitten omdat we anders lek geprikt worden door de steekvliegen. We rijden de weg verder via Neveja en Cirstes naar Mazirbe. We rijden zo de enige weg die door het nationale park loopt, maar we vinden het niet zo bijzonder, vele wegen in Finland vinden we mooier.
Verder gereden naar Kolka met het Livmuseum (over de oorspronkelijke bewoners, de Lijfen, en hun gebruiken) en een kleine supermarkt. We kopen hier weer een zak ijs voor in de koelbox, dat hebben ze hier weer in Litouwen en Letland. Wij vinden dat handig omdat we zo niet het probleem hebben met koelelementen die ingevroren moeten worden en dan meestal in een nacht nog niet bevroren zijn of dat we ze pas na 9 uur weer op kunnen halen als een receptie open gaat. Nu doen we gewoon een nieuwe zak ijsklonten in de koelbox en klaar zijn we. We rijden verder naar Evazi voor 'Evazu stavkrasta taka', de enige plek in het Nat. Park waar het bos overgaat in duinen. We hebben we er een mooi uitzicht over zee en strand. Als we terug zijn bij de auto stopt en net een auto waar twee jongere mannen uitstappen en twee jonge meisjes. "Hé", zegt Herman "geocachers te zien aan de sticker achterop hun auto". Ze vragen of wij de cache al gedaan heb, cache? Wij wisten niet dat hier een cache lag. We lopen samen het stuk nog een keer en vinden de cache, samen met ‘Lazycachers’ en ‘Karliitos’ we gaan terug naar de auto en zij gaan naar het strand.
Wij rijden door tot Engure en gaan daar op camping 'Abragciems'. Er is hier ook een camping (?) in het bos met een meertje erbij, maar met al die muggen en steekvliegen gaan we toch maar voor de camping aan zee. Als we de tent hebben staan rijden we naar een restaurant 'Kapteinis Grants' in Engure waar we heerlijk eten voor weinig én ook nog eens wireless kunnen internetten. Om 19.00 uur stappen we op en gaan terug naar de camping. Even een handwasje doen, reisverslag bijwerken en lekker lezen. Voor het slapen gaan wandelen we nog langs het strand.



   Strand bij Kolka                                            Strand bij Kolka                                               Vuurtoren Slitere            Camping Abragciems

Donderdag 22 juli

Van onze nachtrust kwam niet veel terecht aangezien er ’s avonds nog een groepje aangekomen is dat al meer dan een uur over het opzetten van de tent deed en vervolgens de radio aanzette. Er werd flink gedronken en de muziek ging steeds harder, ook gingen ze er hard bij meezingen. Het waren drie dronken, potige, Letse mannen waar tegen blijkbaar niemand iets wilde zeggen, er stonden Letse kampeerders dichterbij dan wij. Eindelijk om 3.15 uur werden, door hun vrouwen(?), boos tot stilte gemaand. Eindelijk rust! Om 7 uur weer wakker, opgestaan en ingepakt om om 8 uur weg te rijden van de camping. Het wordt wéér een warme dag. We rijden eerst naar Engure op zoek naar een supermarkt, die zien we daar niet, dus rijden we door naar Tukums en doen daar de boodschappen. Vervolgens rijden we door het Keremu nat. Park en willen daar een wandeling maken. Als we de auto parkeren tikken er al talloze steekvliegen tegen de ruiten. We bedenken dat het verstandiger is om een lange broek aan te trekken, maar na een klein eindje lopen houden we het al voor gezien. Zo is het niet leuk meer, we worden lek geprikt! We hebben nog niet eerder zoveel last gehad van steekvliegen. Nadat de auto, inmiddels tot een oven verworden, ook mug- en steekvliegvrij is, gaan we verder richting Rundale bij Bauska. Onderweg bekijken we het klooster 'Rigas Svetas Trisviniemibas sieviesu Pareizticigo Kloster Filiale'. Als we hier aankomen komt er net een vrouw aanlopen van de bushalte en zij doet, voor ze de poort binnengaat, snel een hoofddoek om. Op mijn vraag of ik er zonder hoofddoek wel in mag, krijg ik geen antwoord. Ze spreekt duidelijk geen Engels, Duits, Frans of Spaans. En met het Lets of Russische kunnen wij niet uit de voeten. We nemen de gok en lopen naar binnen, niemand die ons tegenhoudt of aanspreekt. We kijken er wat rond, weliswaar met de nodige terughoudendheid.
Verderop langs de A8 vinden we bij Peterlauku nog een cache bij een oude windmolen (Peterlauku windmolen), gebouwd rond 1860 en werkzaam geweest tot 1950.



   Het klooster                                                 Molen bij Peterlauku          Interieur molen                                            Interieur molen


We rijden door naar Rundale voor een bezoek aan het gelijknamige paleis uit de 18e eeuw. Het heeft wat weg van Versailles maar dan veel kleiner en eenvoudiger. Restauratie is in volle gang en ook de tuin is nog niet helemaal klaar, maar mooi is het zeker. Het paleis werd ontworpen door Rastrelli, architect van het Winterpaleis in Sint-Petersburg.
We vinden hier ook een cache en zien bij de cache een ringslang. Herman blijkt de rugzak er net naast te hebben gezet.



   Vooraanzicht Rundale Pils                Interieur Rundale Pils                                 Interieur Rundale Pils                          



   Tuin Rundale Pils                                  Achterzijde Rundale Pils                                                                                     Ringslang



Het is inmiddels vijf uur en tijd om een camping te zoeken. Volgens ons boekje zou er een zijn 7 km voor Bauska, waar ook tenten zouden kunnen staan. Niemand te zien, we bellen het mobiele nummer dat op de deur staat, maar ze bieden geen plek aan voor tenten. Er zou in de buurt nog iets zijn in Ziedoni, een soort hotel waar ook tenten kunnen staan. Het blijkt Guest House Straumenite zijn, een woonhuis waar kamers verhuurd worden en we mogen in de voortuin van het huis staan of op het veld er tegenover aan de rivier. We kiezen voor het veld aan de rivier, betalen 2 lats (2,80 euro) en krijgen de sleutel van het souterrain waar we de wc en de douche mogen gebruiken. De vrouw doet ons sterk denken aan tante Greta, een oude tante van Eugeni. Ze zegt dat haar Engels niet meer zo goed is omdat ze al lang geen gasten meer heeft gehad, maar we begrijpen elkaar wel. Het is een geweldig rustig plekje, we maken eten en Eugeni werkt het reisverslag bij en Herman gaat vogels kijken. Er vliegt hier van alles wat Herman nog niet kent.

Lees verder bij week 2

Week 2                 Week 3                 Week 4                 Home / andere reizen

---

© 1997 - 2024