We reizen tien dagen langs de Nijl door Egypte van Caïro in het noorden tot Abu Simbel in het zuiden (40 km van de Soedanese grens), deze keer weer eens samen met onze zoon Mark.
We nemen mee 2 grotere rugzakken, 1 foto-/rugtas en als extra 1 dag-rugzakje, zodat we nog wat kunnen afwisselen onderling.

De foto's zijn aanklikbaar voor een groter formaat.
Meer foto's zijn te zien op ons fotoalbum bij 2010 Egypte.

Donderdag 18 januari

We vertrekken om 16.20 uur van huis en nemen de trein van 16.41 uur naar Amersfoort. In Amersfoort missen we net de aansluiting en moeten we wachten op de trein van 17.54 uur naar Schiphol. Het is wel wat fris om te wachten op het perron met enkel een vest aan i.p.v. een winterjas dus we gaan even koffiedrinken bij een koffieshop op het station.
Om 18.45 uur komen we aan op Schiphol en lopen direct door naar vertrekhal 2 om de twee rugzakken in te checken, het is dan klokslag 19.00 uur dus mooi op tijd. We eten nog ons meegebrachte brood op, gaan door de douane en zijn netjes op tijd om 19.25 uur bij gate E7, waar we om 20.35 uur aan boord kunnen van een boeing 777-200 van de KLM, vlucht KL0553, om vervolgens om 21.00 uur op te stijgen. Om 1.45 uur (Ned.tijd 00.45 uur, in Egypte is het één uur later) komen we aan in Cairo bij een temperatuur van 19 graden Celcius. Om half 3 zijn we door de douane nadat we eerst bij de bank een visum hebben gekocht voor $ 15 p.p. Het visum moet betaald worden in euro's of in US dollars, wij betaalden in dollars (dat is voordeliger dan 15 euro en de dollars hadden we toch nog).
We hebben via internet een kamer gereserveerd bij het King Hotel, een driepersoons kamer, bad/toilet incl. ontbijt ong. 38 euro. We nemen vanaf het vliegveld een taxi die ons naar het King hotel brengt in het stadsdeel ''Dokki". Zelfs 's nachts is het druk in deze stad met ruim 17 miljoen inwoners, ook zijn er nog veel winkeltjes open. We checken in en gaan direct slapen, het is inmiddels half 4 in de ochtend en het was een lange dag.

Vrijdag 19 januari

Rond half 8 staan we op en gaan we ontbijten. De ontbijtzaal is op de eerste verdieping en we hebben uitzicht op de straat waar onder andere een erg oude taxi staat. Na het ontbijt gaan we met de oude taxi die we buiten hadden zien staan voor 25 EP naar het Egyptisch Museum. Er is hier een strenge controle bij de ingang en fotograferen is verboden, Herman heeft zijn fototoestel in bewaring moeten geven. De Canon Ixus van Eugeni valt niet op blijft gewoon in de broekzak. We lopen hier een paar uur rond en zijn erg onder de indruk van dit museum en het beroemde gouden masker van Toetanchamon. Op een gegeven moment gingen we even in een hoekje van een trap zitten om alles wat op ons in te laten werken en Mark maakt van de gelegenheid gebruik om met zijn telefoon een foto van ons te maken. Hij is echter vergeten dat hij de flits aan heeft staan en dat wordt door de bewaking gezien en ze staan al snel naast hem. Mark biedt zijn verontschuldigingen aan en laat zien dat hij de foto gewist heeft, gelukkig wordt zijn toestel niet ingenomen, maar hij heeft het risico niet nog een keer genomen deze vakantie. We mogen ook niet op de trap zitten en moeten een bankje opzoeken. Die zijn allemaal bezet en we besluiten dat het tijd wordt om naar buiten te gaan. We maken van het plein voor het museum nog een paar foto's en gaan eten in de er naast gelegen 'cafetaria'.





Vervolgens gaan we verder met een volgende taxi naar de Citadel, gelegen op een rotsachtig platform. Hier bezoeken we ook de Blauwe of Mohammed Alie-moskee en het Politiemuseum, de laatste stelde niet veel voor. Als we aan komen lopen loopt de Blauwe Moskee net leeg, met mannen uiteraard, en we mogen erin om het te bekijken. Wel moeten we eerst de schoenen uitdoen en Eugeni moet een soort cape om/aan omdat een shirt met korte mouwen niet toegestaan is. De moskee is prachtig van binnen. Vanaf het plein zouden we bij helder weer een prachtig uitzicht hebben gehad, maar nu hangt er een smog waar je niet vrolijk van wordt. Bij de andere moskee kijken we even om de hoek naar binnen, maar we vinden het niet bijzonder genoeg om naar binnen te gaan met weer het ritueel van schoenen uit en cape om. Het is erg warm, zo'n 30 graden, en we beginnen wat moe te worden.









We willen gaan lopen naar het Al-Azhar park als een taxichauffeur ons aanspreekt. Hij zegt dat de afstand lopend wel te doen is, maar dat het te gevaarlijk voor ons is, als toeristen, aangezien we dan langs/door de Dodenstad moeten lopen. Deze gigantische begraafplaats met koepels, minaretten en graftombes is sinds 1967 de vaste verblijfplaats van talloze levenden, die er bij gebrek aan ruimte in de stad tussen de doden wonen. Het lijkt ons beter maar de taxi te nemen, de warmte en het tekort aan slaap beginnen hun tol te eisen. De taxichauffeur rijdt bewust langs de Dodenstad om het ons toch te laten zien en vertelt onderweg van alles. We stappen uit bij de ingang van het park. We blijken ook hier weer intreegeld te moeten betalen en we moeten weer door beveiligingspoortjes. Herman vertelt direct maar dat hij een zakmes in de rugzak heeft (die waren we vergeten om in de grote rugzak te doen) en we kunnen hem in bewaring geven. Ze plakken een sticker met onze naam erop en schrijven het op onze ticket. Mark heeft geen zin om met ons mee te lopen en gaat in het park lekker in het gras liggen slapen terwijl wij het park bezichtigen en de geocache proberen te vinden die hier ligt. Als we het park doorgelopen zijn halen we Mark op en gaan we eten in het restaurant Citadel Studio View Misr in het park met uitzicht op het park. Het is een mooi park zo midden in Caïro maar op vrijdag blijkt het er erg druk te zijn. Na het eten proberen we nog de cache te vinden, wat door de drukte in het park niet lukt. We gaan naar de uitgang om Herman zijn zakmes op te halen, dan wordt iedereen daar onrustig.
Ze kunnen het mes niet vinden, nadat er een kwartier lang door ongeveer 6 verschillende personen gezocht is blijkt het derde mes dat aangedragen wordt het onze te zijn. Wat een opluchting en met verontschuldigingen van hun kant vertrekken we. We waren al bang dat we hem kwijt waren.





We lopen het park uit en willen, omdat het al schemerig wordt, een taxi zoeken, maar dat hoeft niet. De taxichauffeur zoekt hier ons wel op. Het blijkt dat we een langere rit zijn dan andere mensen die net ingestapt waren, die moeten uitstappen en gaan met een collega mee in een andere taxi (vreemde praktijken). Onderweg blijkt de taxichauffeur het King Hotel niet te kunnen vinden en eenmaal in de door ons aangegeven wijk/deel van de stad moet hij nog drie keer de weg vragen en dan hebben we eindelijk ons hotel weer in zicht. Herman en Mark stappen uit en halen onze rugzakken op die we in het hotel hadden gelaten vanmorgen. Vervolgens rijden we door naar het Giza-station, het werd een duizelingwekkende rit maar we komen heelhuids aan. We hebben via Kingfisher.com kaarten voor de trein gereserveerd en deze waren in een gesloten envelop met onze naam erop afgegeven bij het King Hotel. We lopen het perron op, bekijken waar we moeten zijn en installeren ons op een bankje met uitzicht over het perron. De wachttijd op het perron blijkt een bijzondere ervaring. We slaan nog wat frisdrank en drie liter waren in voor nu en voor onderweg in de trein. Om 21.35 uur kunnen we instappen in onze trein, in wagen 7 hebben we twee couchettes gereserveerd, 1 dubbel en 1 single couchette. Het blijkt een cabine te zijn met een stapelbed, waarvan het onderste deel nu nog als zitbank dienst doet, en een wastafeltje. We hebben 2 couchettes (bed 17,18 en 19) met een verbindingsdeur wat wel zo gezellig is. Om ongeveer 22.00 uur krijgen we nog een 'warme maaltijd', een soort vliegtuig-/magnetronmaaltijd met een sinasappel als toetje.
Om half 11 worden onze bedden opgemaakt en gaan we slapen.

Zaterdag 20 januari

's morgens om 6 uur opgestaan, om 7 uur krijgen we ons ontbijt en om, half 8 arriveren we in Luxor, 2 uur later dan beschreven staat, maar dat neemt men hier niet zo nauw.
We lopen naar de Nijl en nemen daar een bootje naar de overkant en lopen naar Hotel El Gezira aan de westkant van de Nijl in het dorpje El Gezira waar we voor drie nachten een driepersoons kamer geboekt hebben. Het is een heel eenvoudig maar redelijk schoon hotel, we hebben een kamer met bad/toilet en het kost maar ongeveer 20 euro per nacht incl. ontbijt. We zijn er om 8 uur in de ochtend en wilden vragen of we onze bagage hier vast achter konden laten, maar we mogen direct al door naar onze kamer. We rusten even uit en kleden ons om en maken ons klaar om Luxor Tempel te gaan bezoeken.








Om 9.30 uur lopen we naar de Nijl-ferry, maar omdat die er nog niet is nemen we voor 5 EP een motorbootje naar Luxor-stad. Onderweg wordt er door de mannen van de boot druk gesteggeld over het geld. De oudere man zegt niet te kunnen wisselen, maar de jongere man zegt dat hij het wel kan en dat het wel goed komt. We krijgen vast een deel terug en eenmaal aan wal loopt hij naar 'collega's' om te wisselen. Hij geeft ons het benodigde wisselgeld en de oude man probeert nogmaals het geld van ons te pakken. Wij lopen verder en laten de mannen ruziemakend achter. We kopen tickets voor Luxor Tempel (125 EP) en bezichtigen het erg mooie complex.





Daarna bezoeken we de tuin van het beroemde Hotel Winter Palace, een erg mooie tuin met zwembad waar je even tot rust kunt komen van de hectiek in deze stad. Na een tijdje lopen we verder langs de Corniche en slaan dan af richting station, vragen bij de toeristeninformatie waar we hotel Philippe kunnen vinden (daar hebben Marloes en Wilco een week geleden overnacht). Dat hotel vinden we niet, wel komen we terecht bij restaurant Lotus in de "Jamboree". We eten hier goed, komen weer een beetje bij en gaan daarna verder door de smalle winkelstraatjes met kleding, kruiden e.d. en nemen vervolgens een taxi naar het tempelcomplex Karnak. We kopen, voordat we bij Karnak naar binnen gaan, nog een liter water die we tijdens het bezoek opdrinken, waar al dat water blijft, we verdampen wat water …. Karnak is erg indrukwekkend en zó groot, het terrein meet 100 ha. Om half vijf verlaten we Karnak en moe als we zijn nemen we weer een taxi, dit keer naar de ferry. We wachten weer niet op de ferry maar nemen voor 5 EP de motorboot naar de westkant en lopen daar terug naar ons hotel. We gaan 'even' liggen en om 18.15 uur schrikken we wakker. We gaan eten in het restaurant van ons hotel op het dakterras met uitzicht op de Nijl en Luxor. Na het eten wandelen we naar de Nijl en bekijken het uitzicht op Luxor en de boten. We bekijken het gebouw van El Gezira Garden (waar we hadden willen reserveren maar die vol was) en zien ook de dromedarissen die er naast liggen. Daarna lopen we terug naar het hotel en spelen nog een spelletje kaarten in de tuin waarna we om 22 uur naar bed gaan.

Zondag 21 januari

Vanmorgen om 7 uur opgestaan, om half 8 zitten we aan het ontbijt op het dakterras, heerlijk! Om half negen zijn we klaar om op pad te gaan, d.w.z. we hebben voor vandaag een taxi geregeld met privéchauffeur (Mohammed). We rijden langs het Carterhuis (de ontdekker van het graf van Toetanchamon) naar King Valley, deze omgeving doet ons wel wat denken aan Amerika. We bezoeken hier de tombes van Ramses III (nr. 11) en VI (nr. 9), Seti II (nr. 15) en Tutmoses III (nr. 34) , deze is verborgen in een scheur in het gebergte. Voor het graf van Toetanchamon moet 13 euro p.p. extra betaald worden en dat terwijl het minder mooi schijnt te zijn en helemaal leeggeroofd is. Voor Ramses IV hebben we ook extra moeten betalen, maar die zou meer bijzonder zijn. Hij was inderdaad mooi en in ieder geval heerlijk rustig waardoor we hier voorzichtig toch 2 foto's hebben gemaakt zonder flits, ook al was fotograferen niet toegestaan. We hadden graag het graf van Seti I (nr.17) willen bezoeken, maar die blijkt gesloten te zijn.
Hierna rijden we naar Artist Village (Qoerna) waar we uitleg krijgen over hoe de voorwerpen hier gemaakt en gekerft worden en krijgen we een kop lekkere thee aangeboden. We kopen er een kleine kaarsenstandaard van alabast en gaan terug naar de auto. We gaan verder naar de Tempel van Hatsjepsoet, weer een indrukkend bouwwerk. Er is hier ook een Holland Huis waar de Nederlandse archeologen wonen die hier aan het werk zijn.









We willen dan nog naar Queen Valley, maar Mohammed stelt voor Medinet Habu, ook wel Habu Tempel genoemd, te bezoeken i.p.v. Queen Valley. Wij stellen voor om beide te doen, maar Mohammed denkt dat dat te vermoeiend zal worden voor ons. Dat denken wij niet en we spreken af dat we dan eerst Habu Tempel doen en daarna Queen Valley. Habu Tempel blijkt een goede keuze te zijn, het is een erg mooie tempel en het is er heerlijk rustig waardoor je alles op je gemak kunt bekijken. Queen Valley valt een beetje tegen nadat we al die andere tombes al hebben gezien hoewel het hier wel lekker rustig is, we verlaten het complex als laatsten.
Het enige wat dan nog op ons programma staat voor de terugweg is een bezoek aan Memnon Colossus, twee impossante beelden van bijna 20 meter hoog van Amenhotep III. Ooit vormden ze de toegang tot grafmonument van Amenhotep III. Wij bekijken het hier extra goed omdat hier een geocache ligt. We vinden de cache en zien dat Marloes en Wilco deze een paar dagen eerder ook gelogd hebben. We rijden dan terug naar het hotel en nemen afscheid van Mohammed nadat we het nog even gehad hebben over het eventueel met hem te rijden naar Aswan.
Op onze kamer aangekomen gaan we douchen alvorens we gaan eten in het restaurant van hotel Nile Valley. Dit is ook een erg mooi hotel waar we in eerste instantie hadden willen boeken. Het is er wat luxer dan in hotel El Gezira en het heeft een mooi zwembad, wel zitten er ontzettend veel Nederlanders. We zijn zeer tevreden met ons hotelletje (18 kamers) waar geen enkele Nederlander zit. We mogen wel gebruik maken van het zwembad van El Gezira Garden, maar daar komen we helemaal niet aan toe, er is hier zóveel te zien en te beleven. Na het eten lopen we naar het "internetcafé", een kleine ruimte met 5 computers, kijken onze mail na en skypen met Marloes en Wilco die vandaag weer thuisgekomen zijn.
Om half negen gaan we terug naar ons hotel en gaan nog even rustig in de tuin zitten. Iemand van het hotel komt langs om te vragen of en wanneer we met Mohammed naar Aswan willen rijden omdat er dan de nodige papieren in orde gemaakt moeten worden voor de politiecontroles onderweg. We besluiten om dinsdag dan met Mohammed naar Aswan te rijden waarbij we onderweg Edfu en Kom Ombo kunnen bezoeken. We spelen nog een spelletje kaart samen en gaan op tijd slapen.

Maandag 22 februari

We hebben uitgeslapen en weer rustig ontbeten op het dakterras. We gaan vandaag toch fietsen huren om in de omgeving op ons gemak nog het één en ander te bekijken. Rustig fietsend zie je toch meer dan wanneer je er in de auto voorbij rijdt. Op de hoek van het straatje van ons hotel huren we 3 fietsen voor de hele dag. We fietsen naar het ticketbureau en kopen kaartjes voor Ramesseum Tempel, dat ook weer erg mooi is. Daarna wil Mark toch nog graag naar het Dal der Edelen en hij fietst terug om kaartjes te kopen bij het ticketbureau waarmee we 2 graven kunnen bezoeken. Als je meer graven wilt bezoeken moet je gewoon meer kaartjes kopen. We kiezen hier voor de graven van Rhamose, Oeserhatt en Khaemhet, deze tellen samen voor twee. Het was een bijzondere fietstocht, je ziet toch veel meer dan wanneer je hier in een auto langs snelt.
Daarna fietsen we terug naar het hotel, frissen ons wat op drinken wat in de tuin en gaan eten op het dakterras. Daarna gaan we naar onze kamer en vallen alle drie als een blok in slaap. Een uur later worden we wakker en gaan we weer op pad. We brengen de fietsen vast weg en nemen de boot naar de overkant omdat we naar het Luxor Museum willen en geld moeten pinnen en dat kan hier niet. Als we eindelijk een ATM vinden blijkt het naast het, eerder door ons gezochte, Philippe Hotel te Zijn en nu zien we ook het door Marloes en Wilco genoemde Oasis café. We bezoeken het erg mooie museum en gaan daarna thee drinken bij café Oasis. We bekijken de, bij avond, mooi verlichtte Luxor Tempel. Het restaurant waar we heen wilden ziet er niet uit en we besluiten om weer naar de westkant te gaan om te eten. We varen in het donker de Nijl over in een motorbootje en na wat gesteggel over het geld gaan we van boord. We gaan eten bij Nile Valley hotel met uitzicht op de Nijl en de lichtjes van Luxor. We zijn toch blij weer aan de westkant te zijn waar we de sfeer gemoedelijker vinden en het is er veel rustiger. Na het eten gaan we weer naar ons eigen hotel, betalen het hotel en de taxi van morgen en drinken nog wat in de tuin. Dan naar bed want we vertrekken morgen om 7 uur richting Aswan.

Dinsdag 23 februari

Om 5.45 uur zijn we wakker en staan rustig op, douchen en rugzak inpakken. We gaan om 6.40 naar het dakterras waar we om 6.45 uur zouden ontbijten. Om 7 uur hebben we nog niemand gezien, we gaan naar beneden en zien Mohammed, onze chauffeur voor vandaag, al aankomen lopen. We vertellen dat we geen ontbijt hebben gehad en dat er ook geen ontbijtbox klaar staat voor ons om mee te nemen. We stellen voor om onderweg ergens brood te kopen en gaan de deur uit. Dan komen we buiten iemand van het hotel tegen, Mohammed legt het probleem uit en Herman loopt mee terug om een, nog samen te stellen, ontbijtbox op te halen. Even later kunnen we dan toch op weg. We rijden via de Nijlbrug naar de oostkant. Er loopt hier, langs de westkant, wel een snelweg maar daar mag Mohammed nu niet over omdat hij toeristen in de auto heeft. Onderweg eten wij onze broodjes en yoghurtjes.
We rijden dus over de gewone weg naar Edfu, 115 km ten zuiden van Luxor en 105 km ten noorden van Aswan, een stadje dat het middelpunt is van de rietsuikerhandel. In Edfu steken we de Nijl weer over en bezoeken we de Tempel van Horus welke na Karnak de grootste tempel van Egypte is en ook erg mooi bljkt te zijn.
Vervolgens rijden we weer naar de oostkant van de Nijl en rijden verder naar Kom Ombo. Onderweg komen we minstens Vier politie-controleposten tegen. 48 km ten noorden van Aswan brengen we een bezoek aan de mooi aan de Nijl gelegen Tempel Kom Ombo, Tempel van Horus en Sobek, ook zien we hier een Nijlmeter, waarna we doorrijden naar Aswan. We zien onderweg ook de eerste waterbuffels en de hop (dat is een vogel, voor wie hem niet kent).

Hotel Pyramisa Isis Cornische afgezet, we nemen afscheid van Mohammed en gaan inchecken. Het hotel hebben we gereserveerd via www.wonderlandhotels.de Het 4 sterren hotel blijkt luxer dan we hadden verwacht en ook veel luxer dan we gehad hebben. Het hotel beschikt over een zwembad aan de Nijl en de kamers zijn net kleine patiobungalows geschakeld gelegen en voorzien van een keurige badkamer/toilet, een tv, een kleine koelkast en een zitje, ook hebben we een klein terras met stoelen. We hebben hier 2 kamers naast elkaar met uitzicht op de Nijl en het ernaast gelegen parkje. Ondanks dat het hotel langs de Corniche ligt valt het met het lawaai binnen ontzettend mee. We installeren ons en gaan dan nog even wat rondwandelen. We blijken precies tegenover de soek te zitten en dat ziet er leuk uit met de winkeltjes met al die kleurige waren en kruiden.
Dan lopen we nog een stukje langs de Corniche (een soort boulevard langs de Nijl) en gaan eten bij restaurant Stella naast ons hotel. We zitten op een soort ponton dat drijft op de Nijl en hebben een tafeltje aan de waterkant. Herman ziet hier direct allerlei vogels zoals de kleine zilverreiger, een strandloper, bonte ijsvogel en een groene reiger. We kopen na het eten nog wat te drinken in een klein winkeltje voor 's avonds op ons terras, we slaan natuurlijk weer water in en gaan dan terug naar ons hotel.
We hebben al besloten om aan het eind van de vakantie geen twee dagen, maar nog maar één dag in Caïro te besteden en willen dus een dag langer hier in Aswan blijven. Dit betekent dat we nog een nacht bij moeten boeken en we gaan dat meteen regelen bij de receptie. De receptionist zegt dat het geen enkel probleem is maar dat we wel een andere prijs betalen dan we via internet gedaan hebben. Direct bij het hotel boeken kost per nacht voor onze 2 kamers 210 dollar, dat is omgerekend ongeveer 153 euro en wel veel meer dan wij betaald hebben! Het hotel beschikt over een klein internetcafé en daar gaan we heen om via internet een nacht bij te boeken. We loggen weer in via wonderlandhotels en boeken dezelfde twee kamers samen voor 74 euro incl. ontbijt. Zo, dat is snel verdiend! Thuis hadden we al ontdekt dat Wonderlandhotels ook een stuk goedkoper was dan booking.com. Dat scheelde totaal over 3 nachten ook al 80 euro, wat rondsurfen en shoppen op internet loont echt! Eenmaal terug in ons hotel gaan Herman en Mark nog even zwemmen. We drinken nog wat op ons terrasje en gaan vroeg naar bed.

Woensdag 24 februari

We hebben lekker uitgeslapen en worden wakker van de spaanse mussen die zich in de boom voor onze kamer verzameld hebben en allemaal vrolijk kwetteren. Om half 8 gaan we naar de ontbijtzaal en hebben een tafeltje bij het raam met utizicht op de Nijl. Het is een zeer uitgebreid ontbijtbuffet met allerlei warme gerechten, verschillende broodjes, fruitsoorten, sapjes e.d. waar Herman en Mark volop van genieten. Eugeni houdt het bij de gewone broodjes. Na het ontbijt gaan we eerst naar het station om de slaaptrein te reserveren voor de terugreis zaterdagmiddag naar Caïro. Als we willen reserveren kan het niet omdat de telefoon het niet doet, we moeten maar met een uurtje terugkomen.
Deze tijd gebruiken we om op zoek te gaan naar een fietsverhuurder. Bij de toeristeninformatie vragen we ernaar en we worden verwezen naar de andere kant van het station. Wel, daar hadden we al een kijkje genomen. Je moet dan een hoge brug over en aan de andere kant van de brug zag het er niet zo best uit, het leek er wel een vuilnisbelt. We vragen het nogmaals aan iemand anders en er blijkt nog een 'verhuurder' te zijn. We moeten in de buurt van hotel Cleopatra zijn en Mark vraagt er naar bij de portier van het hotel. Er wordt iemand van binnen gehaald en die loopt met ons mee om het te wijzen. Het blijkt een kleine ruimte te zijn van misschien 3 x 3. De man van het hotel legt de fietsenmaker uit wat onze bedoeling is en hij blijkt wel 3 fietsen te hebben (hij heeft er maar 6 in totaal + een kinderfietsje). Een van de fietsen is degene waarmee hij aan het sleutelen was en die maakt hij snel af. We proberen de fietsen, 1 lage herenfiets en 2 mountainbike-achtige fietsen, testen de remmen en laten die nog wat afstellen. Ook is van één fiets de trapper helemaal kapot, maar volgens de man was dat wel goed. Wij staan erop dat hij er een andere trapper aanzet en dus haalt hij snel een trapper van een andere fiets. We spreken af om 6 uur 's avonds de fietsen terug te brengen omdat het dan het dan toch al weer donker wordt.
We gaan weer op weg naar het station, melden ons weer aan het loket en gelukkig werkt de telefoon nu wel. De reserveren twee couchettes in trein 83 voor zaterdagmiddag met vertrektijd 16.00 uur en aankomsttijd in Caïro de volgende morgen om 5.30 uur. Zo dan is dat in ieder geval geregeld.
We fietsen naar de Nijl en willen met de ferry naar de overkant om aan de westkant de Graven der Edelen te bezoeken en een geocache te doen. Voordat we bij de ferry zijn, zijn we natuurlijk al weer aangesproken door mannen die ons in hun motorbootje over willen zetten. We gaan met 3 pers. en 3 fietsen voor 20 EP naar de overkant. Eenmaal aan de overkant blijkt Herman zijn hoedje kwijjt te zijn, die heeft hij op de boot laten liggen en die is al weer teruggevaren.

We zetten de fietsen aan elkaar vast en bezoeken de graven die hier op de flank van de heuvel liggen. Het is hier wel lekker rustig en het is inmiddels al weer héél erg warm geworden. We lopen naar de top van de heuvel waar het monument van het graf van de lokale sheikh Kubbet al-Hawa staat, een soort koepel waar we even lekker in de schaduw uitrusten en genieten van het uitzicht o.a. op Aswan en op de nubische dorpen aan deze kant van de Nijl. Dan zoeken we de cache (Kubbet Al Hawa) die op slechts 160 meter van ons af ligt. Om half één hebben we die gevonden en gaan Mark en Herman nog 200 meter verder op zoek naar een andere cache die hier ligt, de K2. Eugeni besluit te wachten in de koepel omdat het hier in de volle zon wel erg heet is. Tijdens het wachten krijgt Eugeni gezelschap van een Frans/Koreaans stelletje dat ook blij is even in de schaduw uit te kunnen rusten. Tegen half twee komen Herman en Mark terug van de cache K2 die ze gelogd hebben en lopen we terug naar beneden naar de fietsen.








We rijden naar het dorpje Nagh el Kuba en gaan naar het eerste huis dat we tegenkomen, het is het guesthouse Betel-Kerem waar we in eerste instantie een kamer hadden willen hebben maar het was al volgeboekt. We bellen en kloppen aan en net als we denken dat er niemand is wordt er opengedaan door een gast, Rimke. De eigenaars Ellen en Abdel blijken op dit moment niet aanwezig te zijn maar we mogen binnenkomen. Eugeni had met Ellen gemaild en gezegd dat we misschien wel langs zouden komen het antwoord was dat we welkom waren voor een kop thee of Nederlandse koffie. Welnu, we vinden de koffie hier in Egypte niet lekker, dus deze kans laten we ons niet ontgaan. Nadat we wat gedronken en gegeten hebben gaan we weer verder en nemen afscheid. Als we buiten bij de fietsen staan komt er nog iemand (Shabaan?) achter ons om ons uit te nodigen om 's avonds ook langs te komen voor een avond met Nubische muziek.
We stappen op de fiets want we willen nog een stukje door het dorp fietsen. We fietsen verder en zijn op een gegeven moment al zo ver dat we besluiten door te fietsen naar de brug en langs de andere kant van de Nijl terug te fietsen naar Aswan. We wilden onderweg water kopen maar dat valt tegen tot we bij een 'restaurantje' komen d.w.z. een paar stoffige tafels en stoelen onder een schamel afdakje maar we zien een koelkast met flessen water. We denken dat de, alleen arabisch sprekende, mannen die ervoor staan ons binnen willen hebben om wat te drinken, maar het blijkt dat de eigenaar van het restaurant ligt te slapen en er dus helemaal niets te koop is. We kunnen wel water krijgen uit de kruiken langs de weg maar dat komt hoogstwaarschijnlijk uit de Nijl en daar zullen onze (westerse) darmen wel niet tegen bestand zijn dus dat doen we toch maar niet. We fietsen verder en het wordt een prachtige, warme en indrukwekkende fietstocht door de Numbische dorpjes hier langs de Nijl. In de dorpjes onderweg wordt er overal naar ons gezwaaid, er heerst hier een gemoedelijke sfeer. Als we midden op de brug zijn krijgen we zelfs een applausje van de daar surveillerende politieagenten en worden we breed lachend ontvangen. Aan de andere kant van de brug komen we even later weer langs een checkpoint en wordt Mark, die vooruit fietst, tegengehouden, ook hier maken ze weer grapjes en zwaaien ons uit. Ze verklaren die rare buitenlanders die met deze temperaturen op de fiets gaan waarschijnlijk voor gek en een beetje gelijk hebben ze wel. Wij genieten van deze prachtige, rustige fietstocht zonder toeristen. Als we halverwege de terugweg zijn blijkt plots de weg opengebroken te zijn, of misschien gewoon nog niet af, en moeten we de laatste kilometers over een verharde zand-/grintweg fietsen wat de laatste loodjes nog zwaarder maken.
Als we Aswan binnenrijden zien een hele groep Italiaanse campers de stad in rijden, de eerste campers die we in Egypte zien. Wij rijden door naar de fietsenmaker en leveren daar om half zes de fietsen weer in. We kopen bij het winkeltje ernaast twee liter water en een fles frisdrank. Als we teruggelopen zijn naar het hotel is onderweg het water al op, we voelden ons uitgedroogd. Eerst gaan we naar onze kamers om te douchen en om te kleden, onze benen zijn bruin van het stof!
Dan gaan we in het restaurant van het hotel eten omdat we op dit moment geen puf meer hebben om ergens anders heen te gaan. Ons geld raakt al weer op en dus gaan we na het eten, als we weer een beetje uitgerust zijn, nog even de Corniche langs om te pinnen en wat inkopen doen voor 's avonds op ons terrasje. Om 9 uur zitten we lekker buiten, moe maar voldaan na een dag met een klimpartij bij een temperatuur van zo'n 35 graden en nog een fietstocht van 25 km. Maar mooi dat het was!

Donderdag 25 februari

We staan, zoals bijna altijd, weer op tijd op en gaan om 7.15 uur naar het ontbijt. We genieten weer van het zeer uitgebreide ontbijt, met name Mark.
Na het eten gaan we bij de receptie doorgeven dat we morgenochtend met de korte tour mee willen naar Abu Simbel. Dit houdt in dat we met een klein taxibusje in konvooi door de woestijn rijden naar Abu Simbel, ongeveer 200 km zuidelijker aan het Nassemeer. De lange tour houdt in dat je op de terugweg ook de Highdam (Nasserdam) en de onvoltooide Obelisk bezoekt. Wij willen dat op eigen gelegenheid doen, maar naar Abu Simbel kan dat nu eenmaal niet, daar kun je alleen in konvooi heen of met een binnenlandse vlucht met Egyptair.
We willen vandaag nog wat in en rond Aswan bezoeken en laten ons verleiden tot een tochtje met de Felucca met captain Abdulah. We zeilen (nou ja zeilen, er moest veel geroeid worden bij gebrek aan wind) rond Elefantine-eiland. Onderweg brengen we een bezoek aan Kitchener's eiland ook wel bloemeneiland genoemd. Lord Kitchener maakte van dit eiland een botanische tuin met talrijke tropische planten en bomen uit Afrika en Azië. Een bijzonder gezicht met op de achtergrond de woestijn en inde verte het mausoleum van Aga Kahn. Abdulah vertelt dat er 's middags vanaf een uur of 3 feest is in Aswan. De moslims vieren vandaag de geboortedag van Mohammed.









Na 3 uur zijn we terug aan de Corniche en lopen we verder naar de veerboot van het hotel Paramisa Island Isis waar we het 1e waypoint vinden van de geocache die we hier doen willen, het 2e waypoint blijkt op het eiland van het hotel te liggen dus we stappen op de boot. Niemand vraagt of wij wel gasten zijn en op het eilandje aangekomen kijken we wat rond en vinden al snel de cache en nemen de boot weer terug.






We gaan nu eerst wat eten en doen dit bij restaurant Aswan Moon, wederom op een ponton in de Nijl. De vermoeidheid begint een beetje toe te slaan, maar we willen nog naar het museum en de obelisk. Het museum blijkt 's middags gesloten te zijn. We lopen door want achter het museum ligt de zogenaamde Fatimidische begraafplaats met pittoreske koepelgraven van islamitische heiligen. De naam Fatimiden is afgeleid van Fatima de dochter van de profeet Mohammed. Achter de begraafplaats zou de onvoltooide obelisk te vinden zijn.
Als we zicht hebben op de begraafplaats zien we dat het er erg druk is en dat er steeds meer mensen naar binnen gaan, e.e.a. hangt natuurlijk samen met deze feestdag vandaag en het lijkt ons beter om niet in t-shirt en kortere broek tussen de bevolking te mengen op de begraafplaats. We willen er omheen lopen maar hebben geen idee waar we dan heen moeten. Uiteindelijk besluiten we om het er maar bij te laten en lopen we terug naar de Corniche. In de buurt van ons hotel hebben zich al heel veel mensen verzameld langs de weg en niet veel later begint er een soort optocht.
De optocht bestaat bijna voornamelijk uit mannen en de vrouwen staan met de kinderen langs de kant te kijken en te roepen en te zwaaien. In tegenstelling tot optochten bij ons wordt hier niet het snoepgoed vanuit de optocht het publiek in gegooid, maar gooit het publiek snoepgoed naar de passerende optocht. Ook wij krijgen van de vrouwen om ons heen snoepgoed en als een jongetje bij ons begint te zeuren om geld wordt hij door een van de vrouwen weggestuurd. We vonden het bijzonder om deze feestelijkheden mee te maken. Als de optocht ten einde is zwaaien we gedag naar de vrouwen waar we al die tijd tussen hebben gestaan en gaan terug naar ons hotel. In het park naast het hotel is het ook erg druk en dat zou het de hele avond nog blijven.
Tijdens de optocht was het ons al opgevallen dat de lucht betrokken raakte en het hard begon te waaien. Bij ons zou je verwachten dat er een flinke onweersbui aan zou komen, hier is het echter enkel zand. Het uitzicht op de woestijn aan de overkant is helemaal weg door al het zand in de lucht. Het lijkt wel een kleine zandstorm. Het regent hier misschien 5 minuten per jaar. De laatste keer dat het echt regende, vertelde ons Mohammed uit Luxor, was 24 oktober 1994. Toen heeft het 3 dagen achtereen geregend en waren veel van de lemen huizen verwoest en vonden er kleine aardverschuivingen plaats en waren er overal modderstromen.
Met het eten gaat het wat apart vandaag. Vanmiddag deed een ober alsof hij het bord tomatensoep over Mark heen gooide om hem aan het schrikken te maken omdat Mark de hik had. Vanavond zitten we in ons hotel en wachten we op de menukaart als er een stel aan de tafel naast ons komt zitten begint te roken, de muziek op het mobieltje heel hard zet en er ook nog een waterpijp naast ons komt te staan. We geven te kennen dat we de menukaart niet meer hoeven en gaan naar een ander restaurant om te eten, bij de buren. Daar is alleen nog maar plek aan de salontafeltjes maar dat vinden we niet erg. Als we willen bestellen vraagt de ober of hij onze pen mag lenen want hij is zijn pen kwijt!!
Na het eten terug naar het hotel want we moeten er morgen erg vroeg uit, beter gezegd straks…


Vrijdag 26 februari



Om half drie in de nacht worden we wakker en staan we op, douchen en aankleden en om drie uur melden we ons bij de receptie waar we allemaal een ontbijtpakket meekrijgen voor onderweg, broodjes, pakjes drinken, eitje, fruit, honing en smeerkaas.
3.15 uur vertrekken we met een minibus samen met een ander echtpaar uit ons hotel dat zo goed als geen Engels spreekt, ze blijken uit de OekraÏne te komen. Bij het Horus Hotel halen we nog een groepje van zeven Japanse studenten op, dan zijn we compleet en gaan we in de rij staan voor het konvooi. Eerst worden er nog papieren gecontroleerd, auto's gecontroleerd (met spiegels er onderdoor) en nummerborden genoteerd. Dan vertrekken we in een lange stoet over de oude Aswandam de donkere woestijn in voor een rit van 280 km met onderweg slechts een aantal politiecontroleposten. We zien de zonsopgang boven de woestijn.






Het is nog maar 6.45 als we aankomen in Abu Simbel aan het Nasser meer, we kopen onze kaartjes en lopen het terrein op. We hebben 2 uur de tijd want om 9 uur rijdt het konvooi weer terug. Het is er nog niet zo druk dus we kunnen nog redelijk rustig rondkijken. Er staan hier twee tempels gebouwd 1250 v.C. door de machtigste der farao's , Ramses II. De grootste is gewijd aan de goden Re-Harachte, Amon en Ptah en een aan Hathor gewijde tempel die kleiner is maar even fraai. Wat nog meer bijzonder is aan Abu Simbel, is het feit dat, toen het water in het Nassermeer het in 1965 dreigde te overstromen, er door de UNESCO een enorme operatie werd ondernomen om de tempels te redden. Ze werden met de hand in 1050 blokken gezaagd en blok voor blok op een kunstmatige heuvel 60 m hoger en 210 m verderop weer opgebouwd.






Om 9 uur vertrekken we weer in konvooi en de meeste mensen blijken de langere tour geboekt te hebben. We rijden dus eerst langs de Highdam en we besluiten toch maar mee te gaan, we zijn hier nu toch (12 uur). Het valt ons wat tegen doordat we weinig uitzicht hebben en iedereen is snel weer weg. De route gaat verder langs het eiland Philae. We hadden de tempel van Isis op dit eilandje morgenochtend willen bezoeken, maar gaan ook nu mee om het te bezoeken. We gaan samen met de mensen uit Japan en de Oekraïne als een groepje op de boot om een goedkopere overtocht te bedingen, we kunnen voor de helft van de prijs over. Als we terug moeten (het busje wacht) haalt Herman het stel uit de Oekraïne op, zij zijn niet zo snel en hebben niet meegekregen dat we op tijd weer terug moeten zijn.






Dan staat voor de anderen ook nog de onvoltooide Obelisk op het programma, wij gaan wéér mee. We zijn achteraf gezien blij dat we dat gedaan hebben want hij was niet zó bijzonder, maar nu hebben we hem toch gezien zonder dat het ons extra tijd kostte. Wij zijn wat eerder uitgekeken dan de rest en lopen nog even naar de overkant van de weg waar de begraafplaats ligt. We lopen er wat doorheen en proberen ongezien wat foto's te maken maar voelen ons daarbij niet echt op ons gemak. We lopen dus maar niet te ver en gaan dan terug naar de uitgang van de Obelisk waar het busje staat.
Dan hebben we echt alles gehad en worden we teruggebracht naar onze hotels en we ploffen om 3 uur 's middags afgepeigerd op ons bed neer. Bij de dam en de Obelisk hebben we ook nog 2 caches gedaan, de afgelopen 12 uur waren erg vermoeiend! We hebben veel gezien en we zijn weer blij dat we dat allemaal toch gedaan hebben.
Tegen vijf uur gaan we eten bij buurman Stella. Op de Corniche komen we Abdulah nog tegen en we maken nog even een praatje met hem.
Na het eten checken we kort onze mail, drinken samen nog wat op ons terras en kruipen rond 9 uur in bed na deze lange dag.

Zaterdag 27 februari



Om 7 uur zijn we wakker en staan we op. We willen douchen en onze tassen inpakken alvorens we naar het ontbijt gaan. Dan glijdt Herman uit onder douche /in bad en komt naar met zijn rug op de rand van het bad terecht. Na een tijdje op bed te hebben gelegen met een pijnstiller komt hij weer een beetje bij. Een bezoek aan de huisarts (bij thuiskomst), leert dat hij zijn ribben gekneusd heeft. We gaan hier dan voor de laatste keer flink ontbijten en zijn rond 9 uur weer terug op onze kamers om te rest in te pakken. De kamer moeten we om 12 uur uit en onze trein gaat pas om 4 uur, dus onze twee rugzakken brengen we naar de receptie waar we ze mogen laten staan tot vanmiddag. Dat is toch wel prettiger dat met deze warmte de hele dag met een grote rugzak te moeten lopen.
We lopen naar de ferry maar worden voordat we daar zijn al weer aangesproken of we toch niet met de motorboot naar de overkant willen. We maken een deal en als de captain geroepen wordt om ons over te varen herkent de man ons en vraagt hij Herman of hij een hoedje kwijt is. Dat hadden we niet verwacht en we zijn blij verrast dat de man hem nog blijkt te hebben. We gaan met hem mee en varen even naar een klein eilandje waar zijn andere boot ligt en daar haalt hij Herman zijn hoedje tevoorschijn! We varen op zijn voorstel verder dan in eerste instantie onze bedoeling was, maar de man mag wel wat verdienen voor het bewaren en teruggeven van het zweedse hoedje. We worden afgezet bij het mausoleum van Aga Khan en gaan vanaf hier naar het klooster San Simeon.
We hadden Mark gevraagd of hij soms nog kameel wilde rijden, maar hij vond dat té toeristisch. Nu lijkt het hem toch wel bijzonder om te doen en aangezien de enige weg om het klooster te bereiken te voet is of per kameel, stappen we hier dus alle drie op een kameel (drommedaris) die ons naar het klooster brengt. Er is daar verder nog niemand en we krijgen een privérondleiding door de daar aanwezige gids Hany, die het erg leuk weet te brengen. Hij weet ons zowaar op de valreep nog een paar Arabische woorden bij te brengen, helaas zijn we ze al weer snel vergeten. Als we uitgekeken zijn gaan we terug naar de mannen met de kamelen om teruggereden te worden naar de ferry. Eugeni is helemaal niet blij met deze kamelenrit aangezien die van haar 'bokkig' is nog en zich vervelend gedraagt waardoor Eugeni bang is eraf te zullen vallen. Het enige houvast wat je hebt is een ronde knop van het zadel, ook steunen voor de voeten ontbreken. Halverwege komt er iemand aan met een andere kameel en kan Eugeni overstappen op een rustiger dier en rijden we verder naar de ferry.








We kunnen nog net mee op de lokale ferry en hier blijken de mannen en de vrouwen apart te zitten. Wij zijn snel aan boord gestapt omdat we de laatsten waren en hebben daar niet op gelet. Nou ja, we zitten zo'n beetje in het midden en daar moeten ze het dan mee doen. Aan de overkant aangekomen blijken ook de mannen als eerste van boord te gaan. Als we van boord zijn lopen we door de souq, waar Eugeni nog snel een paar slippers koopt, terug naar ons hotel. Mark koopt via de ober van het hotel nog een fles Egypische whisky voor een jarige vriend. We lunchen nog in het hotel en halen dan de rugzakken op en lopen richting station.
Om drie uur zitten we keurig op tijd op het station te wachten op de trein die ons in 14 uur van Aswan naar Caïro brengt. Om half vier rijdt de trein binnen en kunnen we de trein in. We hebben wel weer twee couchettes naast elkaar maar net zo, dat we geen verbindingsdeur hebben. We vragen een ander stel dat naast ons de couchette heeft of zij willen ruilen met ons zodat wij de twee couchettes mét deur ertussen hebben. Gelukkig vinden ze dat geen bezwaar en ook de 'stewart' van de truin gaat gelukkig accoord. Om vier uur vetrekt de trein keurig op tijd uit Aswan. Om 17.40 uur passeren we Edfu. Om half zeven is het tijd voor het 'diner' waarna om kwart over zeven de man komt om onze bedden naar beneden te laten en het bed op te maken, terwijl wij even op de gang moeten wachten. Herman kruipt er direct in met zijn zere rug/ribben. Eugeni zit nog tot acht uur samen met Mark in zijn couchette, maar dan gaan zij ook slapen.

Zondag 28 februari

Deze terugweg slapen we geen van allen erg goed en omdat we om 3.45 uur ontbijt zouden krijgen zitten we dan gewassen en aangekleed klaar. Het ontbijt komt echter pas drie kwartier later en om half zes in de morgen komen we aan op Giza station bij Caïro. We willen vandaag de piramides nog bezoeken en we nemen daarom direct een taxi naar het vliegveld.
We willen daar de twee rugzakken in een bagagekluis doen zodat we daar niet mee hoeven te slepen. Het internationale vliegveld in Caïro beschikt echter niet over bagagekluizen.
Er zit niets anders op dan een taxi met chauffeur te huren voor de hele dag zodat we daar onze rugzakken in kunnen laten liggen. Via de informatie op het vliegveld regelen we een taxi en om ongeveer 7 uur vertrekken we richting de Piramides.
Nadat we tot twee keer toe bij mensen uitgekomen zijn die ons op een kameel of paard naar de piramides willen rijden en zelfs agressief voor de auto sprongen, maken we hen boos duidelijk dat we het zat zijn en alleen met de auto naar de ingang van het Giza plateau willen en dat we verder naar de piramides toe willen lopen. Om 7.50 uur zijn we eindelijk bij de ingang en moeten we uitstappen. De auto wordt door de polite gecontroleerd i.s.m. een politiehond, waarna Achmed, de chauffeur, verder mag rijden naar de parkeerplaats binnen het hek en wij via de ticketingang naar binnen gaan. We kopen kaarten voor het hele terrein en zijn nog op tijd om kaarten te kopen die toegang geven tot de grote piramide. We hebben gelezen dat er voor de grote piramide (Cheops) in de winterperiode slechts 250 kaarten per dagdeel verkocht
worden (in de zomer zelfs maar 150), dus we zijn blij dat we nog op tijd zijn.
Ook hier moeten we weer de fotocamera afgeven. Het blijkt een zware klus om tot in de grafkamer te komen, langs een hele steile trap/ladder achterwaarts naar beneden lopend waarbij de temepratuur en de vochtigheidsgraad flink stijgt. Het is wel een vreemd idee om in de piramide te staan bij de granieten sarcofaag van Cheops, dit is toch iets wat je op televisie en in boeken ziet, maar we hadden nooit gedacht hier nog eens zelf te staan. Eenmaal weer buiten lopen we verder naar de 'kleinere' koningsgraf van Chefren (of Khafra) ernaast waar we ook naar binnen gaan. Daarna gaat Mark er nog een in, maar wij houden het voor gezien. We lopen daarna verder over het terrein en bekijken ook de Sphinx. De Sphinx is natuurlijk erg groot maar in het geheel hier bij die grote piramides vinden we het een beetje in het niet vallen. Als we later teruglopen naar de auto proberen we onderweg nog een cache te loggen. De plek vinden was geen probleem alleen het loggen wel, aangezien er twee mannen voor zitten te praten en niet van plan lijken te zijn om snel op te stappen.










We rijden verder via Memphis naar Sakarra en gaan hier in het café bij het ticketbureau wat eten en drinken.
Dan bezoeken we het museum om daarna door te rijden naar de piramide van Djoser die 2750 voor C. gebouwd is, jammer voor ons is dat hij in de steigers staat. Wel bijzonder aan deze steigerbouw is dat het nog helemaal van hout is en met touwen is vastgeknoopt.









Wat nu nog rest is Dahshur zo'n 20 km ten zuiden van Caïro, daar willen we de rode en de knikpriamide nog bekijken. Onze chauffeur heeft wat moeite met het vinden van de weg en wij hebben sterk de indruk dat hij niet al te goed lezen kan.
Ook hier kijken we onderweg weer onze ogen uit, wat een armoede we zien onderweg en erg veel afval . Bij de toegangsweg naar Dahshur moeten we tickets kopen voor onszelf én een ticket voor de auto.
Als we bij de rode piramide (piramide van Snefru) aankomen blijkt deze aan de rand van een militairterrein te staan. Ook in deze piramide dalen we af en diep en steil dat deze is! Eugeni had tijdens de afdaling van 70 meter zelfs een moment dat ze niet verder wilde gaan vanwege de diepte waar ze in keek (met hoogtevrees), maar gelukkig toch doorgezet. Het was beneden wel érg benauwd, maar het is toch wel heel bijzonder is om zo diep af te dalen in een piramide!








Eenmaal als enige bezoekers hier weer puffend naar boven en naar buiten hebben we nog één piramide die we zien willen en dat is de knikpiramide die een stukje achter de rode piramide staat. Het is echter kwart over vier en de piramides gaan om 4 uur dicht. Vlak achter de geknikte priamide staat ook nog de zwarte piramide. Een groepje uit de bus die hier nog stond gaan hard lopend om de piramide heen en daar wil Mark zich niet laten kennen. Hij zet het op een lopen en haalt om de hoek van de piramide het groepje in dat er al snel de brui aan geeft, maar Mark loopt door en maakt als enige hardlopend een rondje om de piramide wat hem een applausje oplevert van de mensen van de bus en de politiemensen die staan te wachten. Het komen hier duidelijk nog veel minder toeristen, men is nog bezig de weg aan te leggen naar de geknikte piramide. Nu gaat de weg nog over een verharde zandweg.






Het is mooi geweest en we laten ons door Achmed terugbrengen naar het vliegveld, nog zo'n anderhalf uur rijden hier vandaan. Op deze terugweg hebben we nog een probleem. Achmed rijdt ook zonder dat wij het in de gaten hadden een éénrichtingsweg in. Pas bij een volgende kruising zien we een politeagent opspringen en zwaaien en roepen. Achmed stopt en geschrokken rijden we een stukje terug. Daar wordt komt een briesende politieagent op ons af en Achmed moet zijn papieren laten zien en uitstappen. Het gaat er heftig aan toen, dat lijkt natuurlijk ook zo doordat jer er niets van verstaat. Na een poosje komt Achmed opgelucht teruggelopen. Phhff, hij mag doorrijden, ook tot onze opluchting. Duidelijk nog aangeslagen rijdt hij verder en om 6 uur zijn we teug op het vliegveld.
Hier gaan we wat eten en uitrusten. We hebben de tijd tot vannacht 4 uur, maar om nog weer de stad in te gaan hebben we geen zin meer in, we zijn de viezigheid, het gezeur en de stank beu. Computers zijn hier niet beschikbaar op het vliegveld maar er blijkt wel wifi te zijn en we lezen onze mail op de telefoon. We trekken 's avonds op het toilet van het vliegveld vast andere kleren aan met het oog op vliegen en het Nederlandse klimaat. Mark is al ergens op een bank gaan liggen slapen en om 10 uur gaan we bij hem zitten en vallen ook wel om beuren in slaap. Om 1 uur kunnen we de bagage inleveren en kunnen we door de douane. Om 2.45 hebben we onze boardingkaarten afgegeven en is wachten op de bus die ons naar het vliegtuig brengt.Om 3.55 gaan we aan boord en om 4.15 stijgen we op waarna we keurig op tijd om 8 uur Nederlandse tijd op Schiphol aankomen





Maandag 1 maart

Om 8.40 hebben we de beide rugzakken en zijn we door de douane. Mark gaat snel op het bord kijken hoe laat zijn trein naar Utrecht gaat. Hij rent weg omdat hij zo nog net de trein kan halen om op tijd in de les te zijn op de Hogeschool van Utrecht. Wij moeten nog wachten, onze trein gaat om 9.19 en om kwart voor 11 rijden we Zwolle binnen en zijn we weer thuis. Een paar uur later komt ook Mark weer thuis, Het waren 10 fantastische dagen met ontzettend veel indrukken van alles wat we gezien en meegemaakt hebben... Ma'asalama

Bijzonderheden of wat ons opviel:

Met een studentenkaart krijg je vaak korting tot 50% op de entreeprijs.

Caïro heeft ongetwijfeld nog ontzettend veel mooie dingen om te bekijken, maar wij vonden de sfeer er niet zo fijn en wij vonden het een vreselijk drukke en stinkende stad, er hing een vreselijk smog. De sfeer was zuidelijker en met name rond Aswan beduidend gemoedelijker.

Het verkeer rijdt kris kras door elkaar, regels lijken er niet te zijn 's avonds rijdt men zonder licht of slechts met stadslicht.
Claxoneren doet iedereen aldoor en met rijdt er dicht op elkaar, wat aan de meeste auto's ook wel te zien is, hoewel we nooit een aanrijding hebben zien gebeuren.
Overal wordt afval gedumpt. Man met een ezel en wagen stopt op een brug en gooit zijn vuilniszakken in het water waarin een ander zit te vissen.
De hiërarchie is hier erg groot.
Overal wordt gerookt.
De politiecontrole is erg groot of staan er militairen te controleren, veel controle in burger met een automatisch wapen onder de jas.


Ten tijde van onze reis was de koers: 100 EP = 13 euro


Link:

Theban mapping project

---

Home / andere reizen

---

© 1997 - 2024